güzellik için sevilmez sevdiğin güzeldir

ben böyleyimdir.
birini mal varlığı veya dış görünüşüne bakıp, hoşlanıp sonra tanımaya çalışmam.
önce tanır, sonra dış görünüşünü severim.
e insanlarla neye göre tanışıyorsun derseniz, enerjisi ile ama o ayrı bir tanımın konusu.
biri güzel diye sevemezsin, sevdiğin için güzel gelir sana. ilişkinizin bitme evresinde ise de içinin çirkinliğiyle burun buruna gelirsin.
i will kill her adlı yazarımızın uyarısı ile kendimi yanlış ifade ettiğim yeri ufak bi düzelttim.
normalsozluk.com/entry/2517456
tanıma ithafen, siz beceremediğiniz her şeyi kimse yapamıyor sandığınız için gayet normal bu cümleleri kurmanız fakat bir dahaki sefere daha az kaba olursanız, çok daha makul olur gibi. mesela bakın, dış görünüşünüzden haberdar değilim ama gözümde çokça çirkinsiniz şu an.

bir hiç ukdesi*

öyledir. insan karşısındaki kişiyi zamanla tanıyıp sevdikçe gözüne daha güzel gelmeye başlar, daha çok beğenirsiniz sonra bir bakarsınız çoktan aşık olmuşsunuz.

ahahah.
ayrıldıktan sonra içinin çirkinliğiyle burun buruna geliyorsan sıkıntı büyük.
ayrılmasaydın sevmeye devam ederdin demek bu.
bitişler bu kadar kolay bitirir mi sevgiyi?
neyse. sevgi kolay tükenen bir şeydi. doğru.

neden böyle olanlara denk gelemiyoruz ki hiç

(bkz: bir yalan çeşidi)

cok sevdigim bir (bkz: tolstoy) sozudur.

sevmek kavrami basli basina karisik bir kavram. ve tanimi bu denli zor olan bir kavramin icine bir de bir insani sevip ekleyince durum daha da karmasiklasiyor.

hep derim, sevmek bir duygudan ote, bu hissi ifade etmeye yonlendiren eylemler butunudur.
yani birine ufak bir duygu kirintisiyla emek verdiginizde istemsiz bir sekilde sevmeye baslarsiniz. sevmeye basladikca nasil gorundugu, nasil oldugu, ozunde nasil bir insan oldugunun zerre kadar gozunuzde bir muhimmiyati kalmaz. ona farkli bir bakis acisiyla yaklasirsiniz cunku.
misal gozunuzde yeni kesfedilmis bir hazinedir; sahip oldugu her bir ozellik belki yerdeki cakil tasi kadar degersiz dahi olsa siz onu mucehver olarak goreceksinizdir. en cekilmez huylarini seve seve cekeceksinizdir. hele fiziksel guzelligi… muhakkak vurulacaginiz bir bolgesi olacak. hicbir sey olmadi, bakisi, gulusu, hali, hareketi, belki nezaketi… sevecek bir sey illaki cikar, siz onu bulursunuz.
yani tolstoy amca kesinlikle hakli sozluk. guzel, guzel oldugu icin sevilmez.
ısin ozu su aslinda; insan bir gun birine rastlar ve sevmek ister. bunun icin de bahaneler bulur, olmadi turetir ve sever. guzelligi, huyu suyu isin bahanesidir. ana mevzu sadece sevmek istemektir.

tr: iyisini bulamadım. "bana güzel geliyor" falan diyerek idare edeceğim.

aşık veysel...

güzelliğin on par' etmez
bu bendeki âşk olmasa...

gözlerimizin göremediği ışığı, gönül gözümüz görür. ruhumuzla eş renklerde parlayan ruhlara düşeriz, onlar gözümüze güzel/yakışıklı gelir. bedensel yakışıklılık, güzellik ruhanî güzelliğimizi takip eder.

öğretilen herkesin öğrenebildiği bir hayat bilgisini ifade etmeye çalışan cümle.

kişisel notum :

onu anladık,
güzelliği, ben kendim ve toplum için seviyorum.
evet, sevdiğim de güzelleşir. ancak, seksüel ve diğer spesifik eğilimler sosyal psikolojinin siyasetinden ve felsefesinden bağımsız hareket ederler. ve bu bağlamda, kime soracağım kimi 'öpmek' için kimi seveceğimi. kusuruma bakmayın lütfen : onu da size mi soracağız. felsefeciyi, mantıkçıyı bırak nurcu dediğimiz, cahil gördüğümüz dindarlar (hristiyan, musevi ve müslüman) dahi, dandik bir dialektik adına çirkine çirkin der. sezgilerim kimsenin dikkatini çekmeyen, eli yüzü düzgüne beni aşık ederken, sevmediğim insanı sadece tipi çirkin olduğu için sevmediğimi düşündürten sezgi, benim sezgim mi, yoksa sizin kendi sezgileriniz mi?
evet, bilim, bir kişinin bakış açısı değildir. ama bilim toplumun, bireylerin kafasına tepiştirdiği bir felsefe de değildir. bu yüzden ben, sezgimi bilimsel olarak incelerim ve yapılandırırım.
en azından, ben, çocukların geleceği için faydalı olabilecek genel kültür bilgilerine, ömür boyu yeterli olabilecek bir bilgeliğin unsurlarıymış gibi ihtiyaç duymam.
insanların, her kim olurlarsa olsunlar, yaşamlarında yakaladıkları, spesifik sevgi, dostluk, aşk olanaklarına kastım yok. insanların yakalayabildikleri olanaklar diğer insanların yakalayamadıkları olanakların neden sonuç ilişkilerini - bilimsel açıdan - değiştirmezler. ben, biz, onları alı koyamazsak, yanlış ya da olamayacak bir şeyi yaşıyorlarmış gibi, onlar da beni, bizleri kendi olanaklarına, o olanaklara sahipmişiz gibi zorlayamazlar. bu haksızlık, bilimsel açıdan söylüyorum. hak-sız-lık!

kuşak çatışmaları içerisinde oldukça ciddi faktör oluşturuyor bu şeyler ayrıca.

üzülerek hiçbir tanımı samimi bulmuyorum… o kadar eminim her birinizin ve her birimizin önce dış görünüşe odaklandığına. elbette her şey değil assla bunu savunmuyorum. ama kişilik önemli dış görünüş nedir ki güzellemeleri hiç inandırıcı gelmiyor dışarıda gördüklerimden sonra.