halkına yoksulluk ve açlıktan başka bir şey vermeyen sistem

güney amerika devlet rejimleridir bu sistem.

cennet vatanımızı cehenneme çeviren bir rejim değildir.

din ile insanları şükür ve tamahkarlığa alıştırır düşünen,sorgulayan kimseleri istemez.

dünya üstünde savunulan hiçbi sistem onu va detmez tam tersine süppper bolluk, zenginlik vaad eder
yoksa kendi ayağına çelme takar dediğim tanım.

kapitalist sistemdir. ülkenin %5'i malı götürürken geri kalan %95 açlık ve sefaletle mücadele eder. üstelik o %5 bu %95 içinden devşirdiği ve adına kolluk gücü denen silahlı insanlarca %95'i ölümle tehdit ederek denetim altında tutar.

neoliberalizm.

bunun dışında sistem yoktur.

kağıt üzerinde ne dediğini geçeceksin. kağıt üzerinde kapitalizm de sermaye birikimiyle teknoloji ve refahın arttığı, hak edenin yükseldiği bir sistemdir. aynı komünizmin kağıt üzerinde eşitsizliği adım adım yıkması gibi. sovyet deneyimi parti hiyerarşisine göre nasıl sert bir eşitsizlik yaratıldığını ve çok daha geniş boyutlu hak ihlallerinin (grev gibi işçi hakları da dahil) hayatı boğduğunu göstermiştir.

bu arada kapitalizmin kazanımları, -bu dar bakışla- gerçektir: insanlık tarihinin en uzun ortalama ömre sahip, en fakirin bile geçmişe göre iyi ve uzun yaşadığı, en yaygın eğitim ağına erişiminin olduğu, en fazla sağlık hizmeti aldığı, kadınların dünya ortalamasında en fazla hakka sahip olduğu, savaşlarda nüfusa oranla en az insanın öldüğü, köleliğin en düşük düzeye (öyle "çok çalışıyorum az alıyorum" köleliği değil, karını koynundan, çocuğunun evinden alınıp pazarda satıldığı hakiki kölelik) indiği dönemindeyiz. yeter mi? yetmez. başka konu.

ideolojik yorumlar kafası çalışan halka öfkelerini yönlendirecekleri yeldeğirmenleri verir. atını ona sürer, varamadan öbürüne sürer canavara karşı mücadale ettim sanırsın.

çoğu sistem, eninde sonunda mafya sistemine evrilir. işte gerçek evrim budur. teori falan değildir!

"demirin tuncuna, insanın çipine kaldık." yaşar kemal.