hatalara tahammül eşiğinin sevgiye göre değişmesi

pozitif ayrımcılıkta diyebiliriz.

kimini ilk yanlışında siler atarız kimi tepemizde tepinse sesimiz çıkmaz.

bunun kriteri yapan kişiye karşı beslediğimiz muhabbetten kaynaklanır.

buradan çıkacak ders, ilk harcanan kişiyseniz yeterince sevilmemişsiniz olacaktır. bunun için kimseyi suçlayamayız da sonuçta insan herkesi eşit şekilde sevemez ve değerlendirmez.

biz çocukken sırf biraz ses yaptık diye tabu kartlarını yırtan ebeveyn kişilerinin şimdilerde minnak yeğenim cam sehpanın üstünde zıplarken tezahürat yapıp halıda yuvarlanmaları sorunsalını açıklayan tespit.

sevgi bittiği anda tahammül edilen her şey fokurdayarak patlar iki tarafa doğru da, cesaretiniz var mı uyum sağlamamaya derler sanki, öyle gibi gibi.