hayatımın rengi

hayatımın bir rengi olsaydı hiç düşünmeden annem derdim..
hayatımın rengi canım annem...

böyle mavimsi pembesi siyamsı bir şey. dönem dönem değişiyor.

yenal karavelioğlu’na ait şiir.

kollarım boş,
ellerim soğuk,
mevsim kara kıştı içimde…aşksız kalınca yıllardır,
kış uzanmıştı boylu boyunca,
çaresizlikten kıvranan ruhuma...sonra sen geldin,
dokundun ruhuma…
gözlerimi kapattım,
seni düşledim yanımda…bir ateş oldun gönlümde,
gökkuşağı yağdı üzerime,
her an baharsın içimde...sen varken çiçekler hoş kokulu,
hayatımın anlamı var,
sevgi var, umut var, aşk var...sen yokken,
içimde özlem tohumları yeşermekte,
hasretin adı var,
yüreğimde acı var,
ruhumda sancı var...şimdi canımın canı,
ruhumun heyecanı,
şimdi hayatımın anlamı, rengi,
geleceğimdeki gökkuşağı,
varlığında, yokluğunda,
her mevsim bahar sensin,
son ömrümde…


ulan açılan başlığa girilen ilk tanıma bak. millet ne güzel sözlük kullanıyor ama?

gökkuşağı olsa gerek.

rengarenk ama renkler hep koyu. olan bitenlere göre koyuluğun tonu değişiyor o kadar.