hayatımın dönüm noktası denilen olay

bilkent üniversitesini yüzde 100 burslu kazanacak olmama rağmen notlarım zayıf olursa sonraki yıl bursum gider, üniversite ücretini ödeyemem diyerek tercih etmemem. hayatımda yaptığım en büyük hataydı.

halaydan atılıp, camiye alınmayıp, kilisenin de tadilatta olduğu o kötü gün...

her şey değişti, artık eski berat yoktu...

birayı bırakıp rakıya başladığım o efsanevi gündür benim için. çünkü bira içersen pipine rakı içersen yıldızlara bakarsın.

18 yasimda yaz tatilinde ise girmem. orada tanistigim insanlar, edindigim tecrubeler hayatimi bambaska bir yere getirdi. yine olsa gitmezdim ancak.

üniversiteye gitmek.

girmek değil, gitmek. onlarca insan tanıdım, hepsini de iyi ki tanıdım.

su dolu balonu yanlışlıkla poposuna attığım sevgili adayı kızın çemkirmelerini yanlış yorumladığım andır efenim. dönüm noktası olabilecekken direksiyonun kitlendiği bir andır da diyebiliriz.

hayatımda dönüm noktaları bir tane değil ama ilki ve en büyüğü 17 yaşımda babamın yanından anneannemin yanına gitmek. o kadar mutsuz, o kadar yalnız, o kadar kimsesizdim ki hayatımda verdiğim en en doğru kararmış onun yanından gitmek. hayatımı istediğim gibi kurma şansı yakaladım. onun yanında kalmaya devam etseydim bugünlere gelemezdim yüksek ihtimal.

babam gelip de erkek arkadaşın mı biz mi dediğince erkek arkadaşım demek. ondan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı gerçekten. hayat çok garip.

cümlede anlatım bozukluğu olmasa belki bir iki şey karalayabilirdim.*

üniversite için şehir dışına çıkmak.

o ilk gece benden bir on sene gitti bence. hadi olsun sekiz diyelim ki yedi. ama kaz ayaklarım o gece çıktı mesela.

19 yaşımda aile evinden ayrılıp istanbul gibi bir şehirde hem çalışıp hem okumak için cebelleşmek. sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı işte. ne ev bıraktığım gibi ne de ben o evden çıktığım gibiyim.

(bkz: 19 mayıs 2024 galatasaray fenerbahçe maçı)
o günden beri mutluluk, neşe, keyif hiç yanımdan ayrılmadı ya. bir sürü olumlu güzel şeyler oldu hayatımda.
demek ki hissiyatım doğruymuş.
fenerbahçe iyi ben iyi, fenerbahçe iyi değil ben de iyi değil.
teşekkürler fenerbahçe.

en belirgin dönüm noktam 48 gün önce. anne oldum. başka bı boyuta geçtim. level atladım. yazılımıma güncelleme geldi.

türkiye de üni eğitimimi bitirdikten sonra, " dil bilmediğimi" söyleyerek lisansüstü sınavına almadılar, ben de " dil bilmediğim" için yurtdışına gittim, sadece sınavların hepsini kazanmadım, burs da aldım.

ondan sonrası zaten geldi.

bana ukalalık taslayıp, kendi adamlarına torpil yapmak için bana çemkiren türk akademisyenlerine çok teşekkür ederim. onlar bana o kadar çemkirmeselerdi, bayaa bildiğin aşşağıladılar beni, türkiye de kalır, ne bu kadar para, ne bu kadar manita, ne de çevre yapabilirdim.

ondan sonra da türklerle hiç işim olmadı zaten.

doğmak. ulan daha ne olacak ayılar...

ilkokul 4. sınıfta türkiye geneli bir sınava girmiştik. tudem miydi neydi öyle bi kurumun yaptığı tr geneli bir sınav. ben o sene yeni okul değiştirmişim, kolejden devlet okuluna geçmişim. daha okuldaki ikinci ayım falan. herkes bana böyle dizilerdeki züppe çocuk gibi bakıyor. yeni okuldaki kızlar merak ediyor, oğlanlar gıcık oluyor falan. neyse efenim sınav sonuçları açıklandı, ben bulunduğum ilde 10. olmuşum. türkiye sıralamam da ilk 100 falan. işte o sınav ve sınavdan aldığım sonuç benim hayatımda bir dönüm noktası oldu.

şöyle ki; anam babam o gün itibari ile benden ileriye yönelik büyük beklentilere girdiler. işte başarılı, büyük bir mühendis, doktor, subay, iş adamı, bilim adamı falan olacam sandılar. o beklentiye girdiler. bu çocuk zeki, çalışırsa çok iyi yerlere gelir, iyi okullar kazanır, yurtdışlarında okur, en büyük kurumlarda çalışır falan diye umutlandılar.

lise 1. sınıfta biyoloji dersim 1 gelmişti, hayatımda karnedeki ilk 1'imdi. babamın ilk duyduğu andaki yüz ifadesini unutamıyorum aşldkasldkaj zamanla alıştılar elbet, lisenin sonlarına doğru beklentileri iyice düşmüş idi. ancak yine de bir umutları vardı. taa ki üniversite sınavlarında mat1 falan çözdüğümüz ilk sınava kadar. adı ygs'miydi neydi onun. o sınavdan yarım saat önce kimliğimi kaybettim. sınava ucu ucuna yetişebildim falan. bu da ikinci dönüm noktam oldu. o sınav elbette berbat geçti. sayısal bölümlerde zaten gözüm yoktu, o ilk sınavın sonucu benden beklenenden kötü geldi. 170bin falandı sıralamam. ikinci sınavda sözelde ilk 10bin yapıp bok var gibi halkla ilişkiler reklamcılık okudum. şu an nefret ettiğim bir iş yapıyorum. ofisten de yaptığım işlerden de nefret ediyorum. bunun sebebi tee ilkokul 4'te girdiğim o tudemm sınavına dayanıyor işte.

oyle 1 olay yok. henuz hayatimin donum noktasini yasamadim. evet.

şiir yazmış olmam. belki o zamanlar hayal etmemiş olabilirim ama 7 yaşımda şiir yazdıktan sonra hayatım boyunca hep yazmaya devam edeceğimi hatta dergilerde yazacağımı hiç düşünmemiştim.

uzatmalı ön lisans eğitimimin son yılından bir önceki yıl ve 2022 inin sonbahar ayı. tanıdığımızı sandığımız insanların yüzlerindeki gülen maskelerin düştüğü o gün insanoğlunun hayatındaki en keskin dönemeçlerde başlıyor.üst üste gelen musibetler aslında sizin bitişiniz değil asıl başlangıcınıza vesile olacak ruhi semerler.

babamın ölümü. öncesi ve sonrası olarak iki farklı insan oldum artık.