hayatın tatsız bir oyun olduğu gerçeği

bazen düşündüğüm zaman aklımda oluşan duygudur, insanların rol ve statü gereği gerçekte sevmedikleri ve saygı duymadıkları insanlara sırf durum ve konum gereği saygı ve güler yüz gösterdikleri, çeşitli çekincelerle gerçek duygu düşünce ve tavırlarını gösteremedikleri, sırf bir karşı cinsi etkilemek ve tabir yerindeyse onu tavlamak için kendisinde olmayan bir sürü vasıfları varmış gibi göstermeleri kur yapmaları nazik davranmaları sahte ilgili ve koruyucu gözükmeleri, vahşi doğada bir aslanın avına yaklaşmak için otların içinde ilerlemesi, kuşların başka bir kuşun yaptığı yuvaya kendi yumurtalarını bırakarak onlara adeta evlatlık olarak kendi yavrularını baktırması, karnı tok bir kedinin avıyla oynaması hangi birini sayacağımı bilemiyorum hayat acı bir oyun bazı kayıpları korkunç bazı kayıpları görece tolere edilebilir ya da ben yanılıyorum

tekrara düşen diziler gibi hayatım. üstelik kendi hayatımın bile baş karakteri değilim. bu sezon çok tatsız evet.

oysa onların tek gerçek kabul ettikleri bu dünya hayatı hakikatte sadece bir oyun ve eğlenceden ibarettir; âhiret yurduna gelince işte asıl hayat odur; keşke bunu bilselerdi!

-ankebut suresi, 64. ayet-

gereksiz yere uzadı bilmem kaçıncı sezonu bitsede kurtulsak...