hayatındaki gelişmeleri kimseyle paylaşmayan insan

paylaşacak kimsesi olmayan yalnız insandır ya da hiç kimseyle paylaşmak istemiyordur.

biriyle paylaştığı an her şeyin kötüye gideceğinden korkan insandır

gerçekten kimsesi olmayan insandır.

fakir olduğu için hayatında bir gelişme ya da değişiklik olmuyordur yani paylaşacak bir şeyi olmayan insandır.

hayat paylaşınca güzel herşeyi içimde yaşadıktan sonra ne anlamı var ki.

kimse demeyelim de, çoğu mutluluk sömürücülerle paylaşmamaya dikkat ediyorum diyelim. bazı şeyler dillendirildikçe, gerçekten de iyice sarpa sarıyor. bu yüzden, bazı şeylerin ben de kalmasına önem veriyorum. bazı fikirlerimi/ eylemlerimi de bana güven veren ve benim yaptığım şeylerle mutlu olan insanlarla paylaşmayı seçiyorum.

bir şeyin olmasını istiyorsam içimden bile söylemiyorum. yine de olmuyor.

paylaştıktan sonra bir çok ruh emiciye maruz kalmış ve paylaştığından da pişman olmuş insandır. hak verilesidir ayrıca. herkesin çevresinde öyle mükkemel insanlar olmuyor. sizin için önemli bir gelişmeye öyle bir burun kıvırıverir ki o ruh emici ne heves kalır ne başka bir şey. ve çoğu iyi giden şeyin sırrı da kimsenin haberdar olmaması değil mi zaten .insanlar iyi giden şeyleri mahvederler er ya da geç anlarsınız.

bir süredir ben. hayatımda her şey çok hızlı gelişiyor, bir anda kötü hissedebiliyorum.
anlatınca senkronize olamıyor arkadaşlarım bu yüzden anlatmıyorum kritik bir şey olana kadar.
mesela az önce mutluydum şu an bir şey olduğu için ağlamaklıyım. bundan bahsediyorum işte..

soru sorulmadıkça kendimden bahsetme gibi bir özelliğim mevcut olmadığından bu insan benimdir. iyi olunca kendi kendime mutlu olmaktan kimseye ihtiyacım olmuyor, kötü olunca da anlatmaya halim olmuyor. nötr olunca da anlatacak bir şeyim olmuyor. her türlü aynı yola çıkıyor olay.

türk insaninin densizligini bilen kisidir. misal, haftasonu suraya gidecegim dersin, adam kalkar ya oraya bu mevsimde gidilmez der. ıs soyle gidiyor boyle gidiyor ya da sorun var vs dersin, isin var sukret der. sunu almayi dusunuyorum dersin, o alinmaz ama sen bilirsin der. hobim var kuesa gidecegim dersin, sen de ne sacma seylerle ugrasiyorsun vaktin bol herhalde der. turk insani her seyi kendi bilir. farkli birseye illa laf sokar. ancak ozellikle para durumlarinda kirli cikidir hepsi. genel olarak biz turkler arasinda hayattaki gelismelerden bahsetmek enerji somurur. bu millet varsa yoksa bilmemnenin kizi oglu bunu demis bunu yapmis, gassaray fener besiktas boyle oynamis, altin yukselmis yukselmemis buna bakar bunu konusur.

boyle olmak kesinlikle isterdim ama agzimi tutamama gibi bi huyum var. soylemeyince içime dert oluyo ama soyleyincede degişmiyo bu durum yine dert oluyo. acaba anlattigim şeyde kötü düşündü mü niyeti kötü mü olucagi varsada olmucak mu vs vs.. sonrasi ise anlattigima pişman oluş ve kapanış...

var böyle tipler.nazar değer diye korkuyorlar.sanki herkes sıraya dizilmiş de senin hayatını merak edip sana nazar edecek.

ben.

anlatacak bir şeyim olmadığına ikna edemiyorum kimseyi. her türlü sohbeti yapabilirim ama kendimle ilgili herhangi bir şey anlatamam. insanlar gün içerisinde olan şeyleri anlatınca şaşırıyorum.

başıma hiç anlatacak şey gelmiyor. düz normal bir hayat.

sen anlat, ben dinlerim.

ben. nazar değmesin diye anlatmıyorum, anlatınca olacak olan da olmuyor. (bkz: nazara inandım aşka inanmam)

#1291871 bu tanımı ne kadar beğensem az. hayatımda istediğim herhangi bir şey üzerine düşünmem, olmaması için yeterli. başkalarına da anlatmamaya çalışıyorum. bir de anlatınca (bkz: en derin duyguları açık ettikten sonra çöken pişmanlık hissi) ağır basıyor. derdim neyse artık.

sonuçları bekliyordur.