hayatınızın aşkını bulduğunuz an

dünyanın en güzel hissi olabilir bu.içinde yaşadığınız koşullar berbat olsa bile, bir anda içinizde muhteşem bir mutlulukla umut oluşur.

bir anda her şeyin harika olduğunu hisseder ve bu duygunuza tutunarak pozitif bakmaya başlarsınız. hatta karakteri sivri , kırıcı olan insanların bile sevgiyle törpülendiğini daha yumuşak / anlayışlı hale geldiğini görebilirsiniz.


sevgi gerçekten iyileştiren bütünleyici, muhteşem bir güç.yüksek boyutta bir servetin bile size sağlayamadığı içten bir mutluluk veriyor.

sevginin kişiye verdiği duygusal tamamlanmışlık hissi, capitalist olarak elde edip, haz duyabileceklerinizden çok farklı bana sorarsanız. milyon dolarlık malikanede tek başınıza yaşıyorsanız, limitsiz kredi kartlarınızın hiç bir anlamı yoktur.insanlara her zaman paranın mutluluk verdiği hissi mantıklı gelir fakat o parayı birlikte harcayabileceğiniz , ömürlük yanınızda duracak insanlar yoksa bence o para sizi sadece depresyona sürükleyebilir.hepimiz yanımızda bizi gerçekten sevdiği için duracak insanlar isteriz.arkadaşlık seçimlerimizin bile bence temelinde bu vardır. ‘’uzun süreli ve hayat boyu olması. ‘’

bu yüzden normal bir hayat düzeninde hayatınızın aşkıyla beraberseniz ya da sevdiklerinizle aynı odaları sağlıkla paylaşıyorsanız , bundan daha değerli bir hayat olduğunu düşünmüyorum.

ilerleyen süreçte "hayatınızın aşkını bulduğunuzu sandığınız an" olarak anılmamasını umduğum andır. sonu genelde şaşırtmaz.

konduramazsınız kendinize en başta, bende öyle oldu en azından.

hayatım, abartmıyorum kahırla geçti benim. milyon tane problemle yaşamak zorundaydım hep. o'nu ilk karşımda gördüğümde korktum. sonra kaçtım yıllarca. en sonunda da yoruldum. şöyle düşünebilirsiniz bunu, acıya doyan bir insanın birden sonsuz mutlulukla karşılaşması gibi. neden bu kadar "kendime konduramadığımı" ve "inatla kaçtığımı" belki bir nebze olsun anlatabilirim bu kelimelerle..

bir yandan bu "makus" talihim ona zarar verir mi endişesi.. bir yandan "ya ömürlük değil de kısa süreliğine geldiyse bu misafir?" tereddütü - aslında düpedüz acı bu -. yani nereden tutsam, at gözlüklerimden göremediğim bir mutluluk bana göz kırpıyormuş yıllardır. ama nasıl anlayabilirdim ki bunu? hayatım boyun hizama kadar pisliğe batmış haldeyken.

işte size göre "şans", bana göre "allah'ın hikmeti".. şu an dilimden eksik olmuyor adı.. kalbim pıtı pıtı o'nun için atıyor, aramızda kalsın arada tekliyor*. güzelmiş, tarifsiz bir güzelmiş bu aşk, sevmek, huzur, mutluluk duyguları. çok şükür rabbime, yaşattı bana da..

tanımımı da bırakayım madem: hayatın size pırıl pırıl "gülümsediği" o andır.

seks aktivitesi icra edilip kavuşulduktan 3 sene sonra “dikeyim o anı” diyeceğiniz andır.
(bkz: hedonik adaptasyon)

henüz gerçekleşmemiş olan fakat gerçekleşmesi dört gözle beklenen andır. o an geldiğinde ne yaşarım, ne hissederim, anlar mıyım, kondurabilir miyim, korkar mıyım bilmiyorum. ama garip bir şekilde hayata dair tüm güzel duygularımın başlayacağı noktalardan biri olacağına dair bir inancım var.

yıllar sonra ardınıza baktığınızda kendinizi "corpse bride" gibi görebilirsiniz* neden? çünkü ben evlilik vaadiyle yakışıklı, -burası çokomelli- zengin hatta über zengin -çokomelli gitti, çıkabilirsiniz-, karizmatik falan filan işe mükemmele yakın erkekleri bulup kandıran bi paragözüm de ondan. e haliyle onlar da kanmıyor bu hilelerime.

tanım: o'nu kaybettiğiniz ana da tekabül edebilir, dikkat.

bir saat boyunca hiç bilmediğim bir şehrin otogarinda bekleyince sinir küpüne dönmeme rağmen onu görünce mutluluktan bulutların üstüne çıktığım andır.

kantine çikolata almaya gittiğim andır. kaç yıl olmuş. vay be.

çok yoğun geçen günün sonunda sıcak duşunuzu alıp uykuya daldığınız andır. yastık hiçbir zaman o kadar rahat olmamıştır yatak o kadar rahat...

ben gördüğümde ''oha çok yakışıklı çocukmuş'' demiştim

hiç ummadığınız andır.

iki insan ile dünyaya atıldıktan birkaç yüzyıl sonrası ancak anlayabilmiştim.

aşkı, neyle tanımladığınıza bağlı olarak değişebilen bir an olgusudur.
açıkçası bir şey için çabalayıp başarı sağlamak kadar aşık olunası bir an görmedim. çalışıp sonunda erişmek kadar beni revize eden bir durum görmedim. o andan aldığım zevk en büyük aşkın vereceği heyecandan bile ötede oldu benim için..

başım dönmüştü. bende açlıktan sanıp 2 döner gömmüştüm. sonra geçmeyince anladım ki açlık değil oymuş başımı döndüren

asla olmayacağını bildiğim andır.. o yüzden o anda ne hissedilir, nasıl davranılır bilmiyorum. herhalde güzel bir his olsa gerek, yaşayanlar için tabi..

hayatımın en mükkemmel anlarından biriydi otogarda habersizce otobüsümü beklerken kafamı bir çevirdim gözgöze geldik o günden beri gözümü alamıyorum arkadaşlar .

tabir yerindeyse ayakları yerden kesen hissiyat durumudur. aynı kişi ile hem tutkuyu hem aşkı hem sevgiyi hem de dostluğun kralını yaşarsınız.

aynaya baktığım an*

dumur olmak diye bi tabir var ya hah o an anlmayacağınız bi süre sonra etrafınızdakilerin dürtmesiyle fark edeceğiniz o andır..
tabii hayatınızın aşkı olduğunu anlamanız biraz daha uzun bi süre alacak. aklınızdan çıkaramadığınızda , sürekli görmeyi istediğinizde yanında mutlu olduğunuzu hissettiğiniz zamanlarda tartışsanız bile uzak kalamadığınızda ve bunların hepsi yaşanırken kalp atışınıza nefesinize engel olamadığınızda anlayacaksınız.