hem hüzünlü hem umutlu olmak

insanı tamamen derbeder bi hale de sokmaz, en yıkık anında bile içinde bi yerde sanki 40 kat mendile sarılmış güzel kokulara bürünmüş kimsenin ulaşamayacağı, hatta bazen kendinin bile kıyamadığı bir yerde sakladığın umudun, kimseden elin uzanmadığı anlarda hissettirir kendini. hayattan hiç bir beklentisi kalmamış insanın belki de hiç bir umudu kalmamıştır da diyebiliriz.
onu korumak elzem.

senin yüzünden tüm ömrüm böyle geçti. geleceksin diye umut ettim ama her gece gelmeyişinin hüznüyle ağlarken mutsuzluk neymiş dibine kadar yaşadım.
canın sağolsun.

olanın yorgunluğunu bilerek ama yine de bir yerlerde bir şekilde güzelleşebilecek olmasının umudunu taşıyarak, ekleyerek devam etme durumu.

geçmişe hüzün, geleceğe umut derler. yani demezler de öyle denebilir bence. gelecekten hüzünlenmek de mümkün .
ama geçmişten umutlanabilir misin? aslında o da mümkün. hüzünle umut aynı anda olur mu?
ya ne bileyim ben.