her gün konuştuğun biri ile bir anda konuşmanın kesilmesi

her gün konuşmaya alışıp, bir anda konuşmayı bırakınca içinizde bir boşluk ve burukluk oluşturan eylemdir. "mesaj atsam mı, atmasam mı?" ikileminde bıraktırır. bildirim sesini duyduğunuzda ondan geldiğini umut ederek bakarsınız telefona. hatta çoğu zaman eski mesajlar okunur ve geriye buruk bir tebessüm kalır.

konu kalmamış artık herkes birbirinin merak ettiğini şeyleri öğrenmiş demektir . otu veya bku laf yaparsanız konusma devam edecektir . o sırada akıla başka şeyler gelir . yürür gidersiniz .

bazen gerekli olan durumdur. konuşmanın ne sana, ne karşındakine bir şey katmadığını fark edip bunu yapabiliyor insan. ya da bazen tamamen alışkanlıktan da yapılabilir. ne kadar istemesen de, ne kadar artık seni sıktığını düşünsen de vazgeçemediğin zararlı bir alışkanlık gibi. asıl olan bunu bıraktığında nasıl hissettiğindir bence. iyi hissediyorsan geç bile kalınmış bir eylemdir.

her şey çok iyi giderken yurt dışına gitmesi kariyer planlaması vs demesi ve kapanış

insan her gün bal börek yese bıkar.
bırakın zaman özletsin biraz.
seninse bırak gitsin dönerse benimdir. karıştı bitiriyorum ben.

senden daha önemli kişiler girmiştir hayatına. insan kendi kafasını dağıttığı kadar seninle birlikte. önemli olan sen değilsin, onun zamanını geçirip kafa dağıtması. önemli olan sen olsaydın o konuşma kesilmezdi.

makas ben değilsem hiç sorun değil.

ölmüştür.

boşluk hissi, burukluk, sesi açık telefonu bile belki duymamışımdır diye kontrol etmek, her bildirim sesinde bedeni yoklayan bir heyecan dalgası...