her insanın hayattan aldığı toplam mutluluğun eşit olması

bir kaç farklı yerde bu teoriye denk gelmekle birlikte sanırım ilk defa sapiens insanlığın kısa tarihi kitabında okudum. özetle şunu diyor yazar; diyelim ki normal sıradan bir insansın, küçük şeylerden mutlu olabiliyorsun, bir diğer kişi de çok zengin ünlü falan. bu iki kişinin hayattaki mutlulukları hemen hemen eşit diyor. maddi örnek verirsek biri ekstradan 1000 tl kazanınca mutlu oluyor öbürü 100 000 tl kazanınca ama mutluluk dereceleri eşit diyor. ilginç ve mantıklı geldi. yorumları alalım spartalılar.

tamamıyla doğrulanamaz bir tespittir.
çok çok açken yenen peynir ekmek ile , çok da aç olunmayan bir zamanda yenen lahmacun aynı derecede mutlu etmez. iki farklı kişi olarak görelim bunları nasıl eşit bir mutluluk sağlanmış olabilir ki?

yanlış. bazıları mutluluğa yatkındır. örneğin mutlu hissedebilme düzeyi on üzerinden maksimum yedidir. bir başkasınınki dörttür. dünyaları versen o düzeyin üstünü deneyimleyemez. mutluluk şartlara değil bu özelliğe bağlı. büyük ikramiye kazanan ya da hapse giren birinin mutluluk düzeyi bir ay sonra eski haline döner. beyin standarda alışkındır. aksi halde zihin rahat edemez.

bu dünyada alınan mutluluklar eşit mi bilmem de, acılara bakınca zerre eşitlik yok onu biliyorum. dolayısıyla mutluluğun da eşit olmadığı ortaya çıkıyor otomatikman.
en basit örnekle; yetimhanede büyüyen bir çocukla, acun'un kızının eşdeğer mutlu olduğunu iddia eden kafayı sıyırmış hatta dibini suyla çalkalayıp içmiştir.

ben 100 000 kazanıp mutlu olmayı istiyorum dediğim önermedir.

hayat basit bir iktisat probleminden fazlasıdır. mutlu olmayı öğrendiğiniz ölçüde mutlusunuzdur.
ama bence tam tersi doğrudur. her insanın mutsuzluğu eşittir. insan üzülecek bir şey illaki bulur ve bu kişinin kapasitesine bağlı olarak seviyeleri ve sayıları değişmekle birlikte eşittir.