her olayı mutfak zamanlamasına göre anlatan insan

aynı zamanda yaptığı yemekten birinci tekil şahısla bahseden insanla aynı kişidir. etim, fasulyem, barbunyam, soğanım, pırasam, kıymam vs lafları ağızlarından hiç eksik olmaz.

"tam fasulyemi ayıklayıp soğanımı soymayı bitirmiştim, tencereye koyacaktım ki sokaktan bir ses geldiğini duydum." -o sırada iki kişinin ölümüyle biten bir trafik kazasından söz ediyor ama sizin bunu anlamanız biraz zaman alır.- *

"sabah kalktım. geceden ıslattığım barbunyamı süzeyim de kara suyu çıksın diye mutfağa gidiyordum ki tam o sırada telefonum çaldı. anneannem vefat etmiş."

ulan ne alaka!? nereden nereye geldik? bu ne perhiz bu ne lahana turşusu? diye çıkışma gafletine düştüm bir kere. allah bir daha düşürmesin, cezaevi gibi. lahana turşusunun sirkesini tartışırken buldum kendini. böyle insanlarla tartışılmaz. tartışılmamalı.
insanoğlunun aya ilk ayak bastığı anı bile tencerede soğan öldürmeyle birleştirerek anlatır bunlar. acayip ama bir o kadar da hoş insanlardır. canım anam, çilekeş anam.

babanneminde namazlara göre yaptığı olay.
herkesin kendine göre bir ruh saati var.