herkes olmaktan korktuğu insana dönüşür

genelde ailedir bu baba anne gibi ama sanırım en çok babaya benzemek korkutuyor insanı

her erkek evlat içinde babasını taşır.

bazen de olmak istediği adama .çaba sarfederek ve kendine özen göstererek.

“…kendimi arıyorken
olmaktan korktuğum yerdeyim…”

dönüşmemek için ilaç ve terapi tedavisi alıyorum. az önce terapiden çıktım ve her hafta sürecek ve tahmine göre 2 sene sürecek. geç oldu ve güç olacak ama "o" insan olmayacağım.

anneme benzeyen davranışlarım olduğunu farkediyorum. dehşete düşüyorum. ben de terapi alıyorum 2 senedir annem olmayayım diye *

kural kesinliğinde söylemek abartılı bir iddia olur tabii; ama imkansız değildir..

ben de olmaktan korktuğum yerdeyim şu sıralar.

demek ki sinirli, agresif ve öfkeli bir adam olacağım.

sağlık mezunu musunuz arkadaş her seferinde gelip damarımı bulup üstüne basıyorsunuz. ben daha da yaşlanınca sevecen ton ton bir dede olmak istiyorum. sonunda pencereye fırlayıp "keserim bak topunuzu haağ" diyen dedeye dönüşmek istemem. *

(bkz: zamanla eleştirilen ebeveyne benzemek)

bugün temizlik yaparken bütün fincanların kulpları aynı yöne bakacak şekilde düzelttim. sonra aniden anneme benzediğimi fark ettim. eskiden "aman anne ya bırak yamuk dursun" derdim. bunu fark edince hemen bozdum kulpların her biri başka tarafa bakıyor ama sabahtan beri kulplar aklımdan çıkmıyor. gece herkes yattıktan sonra kalkıp düzelticem kesin.

hayır katılmıyorum.
herkes olmaktan korktuğu insandan korkmaya devam ettiği sürece o insana dönüşebilir ancak korkularının içine dalacak ve çözümleyecek cesareti olan insanlar olmaktan korktukları insanların en muhteşem haline dönüşür, dönüşebilir.

bunun için biraz batıp çıkmak gerekir. korkuyla uzak kaldığımız hiçbir şeyi tanıyamayız. yakınlaşabileceğimiz en maksimum güvenli mesafeye kadar yaklaşmalı, tanımalı duyguları ve anlamlandırmalıyız.
anlamlandırabildiğimiz şeyleri dönüştürebilir,
en iyi haline ulaştırabiliriz.

birçok dezavantajlı durumu avantaja çevirebiliriz.
duygularla, davranışlarla tanışmaktan korkmamalı.

"herkes" de değildir be..

(bkz: olmaktan korktuğum yerdeyim)

koktuğu diye okudum.

rahmetli okula bırakırken çok utanırdım mesela. maldım çünkü. "yabancı mözök dinliyöm ben" şeysi vardı o dönem. ban ban zeki mürenle girerdik okulun önüne. işte şu halet-i ruhiyede insan elbet bir gün buluşacağız dinlerken, başlıktaki hissiyata ulaşıyor. bu tipler var aslında ekşi'de hala. kelimeler değişti ama mantık aynı.

"arabesk müzik acıya gereğinden fazla bir değer verip onu kutsayan, kültürel yozlaşmaya öncülük eden, çaresizliği idealize eden ve toplumların....."

işte "toplumların" falan evet ama, o an yengemin ayak bende oluyor direkt. uzatıyor yengem miniklerini masa altından. çünkü yengem hüpüşlenmek istiyor ferdi baba eşliğinde. konu da dağıldı bayaa. çok süper bir şeydir korkulan kişiye dönüşmek diyerek bağlamak şart. arif susam'ın da dediği gibi, "nerde tırak orada bırak"