1.
olmayan kişi . belgisiz zamirdir. örn : yuri'nin yanında hiç kimse yoktu.
devamını gör...
2.
hiç kimse : iyi geceler, gözlerim doldu, tıka basa doldurulmuş kavanozu açmaya benzedi biraz etrafa saçıldı içimdekiler, eksiklik adım olmuş ne koysam dolamam ben, yetemem de, çünkü ben de çok açım, aç açı doyurmaz, ancak halinden anlar.
bir kimse: günaydın, gözlerim boşaldı, boş bir kavanozu yere fırlatmaya benzedi cam kırıklarım saçıldı, alçaklık adım olmuş ne koysalar yarılanamam ben, bitemem de, çünkü ben hiç doymadım, doymam da , halimden halsizler anlar...
hiç kimse: gördüm, doymuyorsun. gördüm. kendini fırlattın, parçalara bölündün, doymadın ama zemini doyurdun, gördüm. iyi yolculuklar, nereye isen...
bir kimse: kördüm, duydum, anlamadım. düştüm tekmelendim, acımadı o gitti acıdı anlamadım,. yola çıkan yoldadır...
hiç kimse: gitmez kimse, birileri dışa doğru yürür ama gitmez, gitmek çoklu var oluş, gidersek daha bir yerleşiriz oraya, yere düşmedin ayakta olsaydın ölecektin, sen sana çarpacakken biri itti seni yere düştün. bu bir iyilik. ve tekmelenmedin. kabından dışarı çıkmıştın, birileri seni kırılan kavanozuna geri sokmaya çalışıyordu, yeniden şekil almalıydın, şekiller olmazsa çıldırırız. bu da bir iyilik. ben çekyatın altına geri dönüyorum, benim şeklim de orada, dışarı çıktım bu şekli terk ettim, ne hadler aştım, ne unvanlara bir hırsız gibi oturdum, ne kelamları sahiplendim beni tay gibi attılar üzerinden. ben çekyatın altına geri dönüyorum, boşluğun şekli var orada, karanlık var.
bir kimse : gider herkes, birileri bize doğru yürür ama gider, gidememek çoklu yok oluş, gidemezsek daha bir uzaklaşırız oradan, yerden yere düştüm ölseydim düşmeyecektim ben sana çarpacakken sen beni ittin ben çarptım sana. bu bir karmaşa. ve kucaklandın. kabını beğenmemiştin, biri seni sen olmadığın kavonozundan geri çıkartıyordu, yeniden kaçmalıydın, kaçmazsan çıldıracaksın. bu da bir kaos. ben altından çekyata geri dönüyorum, benim kabusum orada, içeri girdim kendimi kaybettim, ne düzlüklerde takıldım, ne tahtları ateşe verdim, ne sözleri yuttum beni yay gibi gerdiler. ben altından çekyata geri dönüyorum, aydınlığın şekli var orada, dolmuş bir boşluk var.
bir kimse: günaydın, gözlerim boşaldı, boş bir kavanozu yere fırlatmaya benzedi cam kırıklarım saçıldı, alçaklık adım olmuş ne koysalar yarılanamam ben, bitemem de, çünkü ben hiç doymadım, doymam da , halimden halsizler anlar...
hiç kimse: gördüm, doymuyorsun. gördüm. kendini fırlattın, parçalara bölündün, doymadın ama zemini doyurdun, gördüm. iyi yolculuklar, nereye isen...
bir kimse: kördüm, duydum, anlamadım. düştüm tekmelendim, acımadı o gitti acıdı anlamadım,. yola çıkan yoldadır...
hiç kimse: gitmez kimse, birileri dışa doğru yürür ama gitmez, gitmek çoklu var oluş, gidersek daha bir yerleşiriz oraya, yere düşmedin ayakta olsaydın ölecektin, sen sana çarpacakken biri itti seni yere düştün. bu bir iyilik. ve tekmelenmedin. kabından dışarı çıkmıştın, birileri seni kırılan kavanozuna geri sokmaya çalışıyordu, yeniden şekil almalıydın, şekiller olmazsa çıldırırız. bu da bir iyilik. ben çekyatın altına geri dönüyorum, benim şeklim de orada, dışarı çıktım bu şekli terk ettim, ne hadler aştım, ne unvanlara bir hırsız gibi oturdum, ne kelamları sahiplendim beni tay gibi attılar üzerinden. ben çekyatın altına geri dönüyorum, boşluğun şekli var orada, karanlık var.
bir kimse : gider herkes, birileri bize doğru yürür ama gider, gidememek çoklu yok oluş, gidemezsek daha bir uzaklaşırız oradan, yerden yere düştüm ölseydim düşmeyecektim ben sana çarpacakken sen beni ittin ben çarptım sana. bu bir karmaşa. ve kucaklandın. kabını beğenmemiştin, biri seni sen olmadığın kavonozundan geri çıkartıyordu, yeniden kaçmalıydın, kaçmazsan çıldıracaksın. bu da bir kaos. ben altından çekyata geri dönüyorum, benim kabusum orada, içeri girdim kendimi kaybettim, ne düzlüklerde takıldım, ne tahtları ateşe verdim, ne sözleri yuttum beni yay gibi gerdiler. ben altından çekyata geri dönüyorum, aydınlığın şekli var orada, dolmuş bir boşluk var.
devamını gör...