hiç kimseyi kırmamak üzere bir hayat olabilir mi sorunsalı

isa bile inclin bir bölümünde yüreğine dokunulunca masaları dağatıyor, kırbaçla satıcıları kovalıyor vs.

olamaz.

olabilir.
tek başına sakin bir hayat.

(bkz: yuva yapan kadının felsefesi) *

olabilir. ama esas sorulması gereken böyle bir hayat olmalı mı olmamalı mı? bence olmamalı. sonunda kendin paramparça olursun ruhun duymaz.

bir yerde tökezleyecektir. örneğin, annem sabır taşı gibidir ve aynı zamanda dünyanın en nazik insanıdır. iyi niyetlidir ama saf değildir. kimseyi kırmaz ve mutlaka olumlu bir çıkar yoluna ulaştırır etrafındakileri. ama göremez evladını nasıl kırdığını. onu böyle, bir şeyleri onarmak için çırpınırken görmek, iyi niyetinin suistimal edilmesi beni gerçek anlamda kırıyor. en çok da kendi kırılıyor. bilgece bir üslupla insanlara dersini verir ama onların hak ettiği aslında kötektir. ben takdir ediyorum, elbet bildiği vardır. kendimi ona dönüşürken buluyorum ama bu kırgınlığımdan sebeple biraz daha asi bakıyorum hayata karşı anneme oranla.

herkesi memnun etmek imkansız, ayrıca kimseyi kırmazsan kırılan sen olursun. bu hikayede kırılmayan kimse yok kardeş.

bir kişinin herkesi memnun etmeye çalışması veya hiç kimseyi incitmemek adına kendi değer yargılarından ve isteklerinden ödün vermesi mümkün değildir diyerek cevaplamak istediğim sorunsal.*

insanların duygularına saygı duymanın önemli olması başkalarının doğrularına, kırılacakları şeylere göre yaşamak demek değildir. herkesin istekleri ve sınırları farklıdır ve bazen kişisel durumları korumak için hayır diyebilmek sınırları korumak da gerekir. aksi hâlde, sürekli olarak başkalarını mutlu etmek için çaba sarf etmek, kendi mutluluğu , sağlığı ve bence en önemlisi kişinin öz saygısı üzerinde olumsuz etkilere yol açabilir.

hayat boyunca kimseyi incitmemek içim yaşamak, kişinin kendi ihtiyaçlarını ve isteklerini ihmal etmesine neden olur en başta. bu da zamanla duygusal baskı, içsel çatışma ve mutsuzluk gibi sonuçlar doğurabilir. önemli olan, dengeli bir yaklaşımı bulabilmek ve hem başkalarının hem de kendi ihtiyaçlarını göz önünde bulundurarak hareket etmektir.
yani sonuçta hiç kimseyi kırmamak üzere bir hayat mümkün olabilir belki. o da kendi doğrularını yok saydığın sürece. başka türlü pek mümkün değildir. o kırılmasın şu gücenmesin diye yaşamak.

olmaz, net. sonunda siz kırılırsınız, tecrübe ile sabit