hiç kimseyi kıskanmayan insan

ya her şeye sahiptir ama her şeye, ya da kıskansa bile elde edemeyeceğini bildiği için boşuna kendini yormuyordur...

illâki başkalarında imrendiğim şeyler vardır ve bu çok normal, insan doğasında olan bir şeydir ama ciddi bir kıskançlık çok gereksiz. büyük konuşmayayım.

ömrü hayatında defirbilatör ile tanışmış insandır.

öyle bir insan olduğunu sanmıyorum.

olmayan insandır net. lakin derecesi ve kişinin belli etmesine bağlı olarak yok zannedilendir.

aleni olarak ben ama içimi ifşa edemem.
kimseyi kıskanmıyorum
çünkü mükemmelim.
kıskananları şuraya alayım.

ben olabilirim.
kimsenin malı mülküyle, parasıyla, yaşamıyla işim olmaz.
ama kimseye de hayatıma karışma hakkını vermem.
herkes rızkını yesin, kaderini yaşasın.
daha iyisi olacaksa olur, olmayacaksa olmaz.

kendini gerceklestirebilen insandır, ki bu seviyeye erişmek mumkun müdür emin değilim, belki bir kaç kişi ama zamansız ve mekansiz ...

en asil duyguların insanıdır .

sevgi teleskoptan bakar, kıskançlık ise mikroskoptan.
josh bilings

kışkançlık;
önemsiz şeylerin büyütecisi, zaman katili..
sevmeyi bilememekten kaynaklanıyormuş. her insanda ölçü farkı ile biraz biraz olan bir şey. her şeyde olduğu gibi de ilacı sevgi. sevginin kursu açılmalı. sevgi1 sevgi2 sevgi3 adında sınıfları olmalı. ben hayata dahil olan her insanın kıskançlığın bir ucundan geçtiğine inanıyorum. kıskanmayan insan kavramı bana gerçekçi gelmiyor. varsa öyle bir insan tebrikler, baş tacı. ama insan bunun için biraz soyutlanmalı, arınmalı. var mı öyle bir yürek?