hippie

çiçek çocuklardır. vietnam savaşı zamanında, "savaşa hayır" sloganları ile savaşa karşı oldular. onların tüfeklerine karşı çiçek çocukların sadece papatyaları vardı. hippie'ler üzerinde bulunduğumuz dünya ne kadar bize aitse, o kadar da çiçeklere ve hayvanlara aittir düsturu ile hareket etmişlerdir. ortak mülkiyete karşıdırlar, bir nevi komünistlerdir. haliyle baya bir zaman geçince çiçek çocuklar da kafayı yedi cinsel devrim, nudeism, weedism derken hippie'lik akımı kapitalizmin ördüğü tuğla duvarlar altında kaldı.

woodstock'ta bulunmak isterdim. sevgilimle battaniye altında jimi hendrix dinledikten sonra tekrar günümüze gelip gecenin üçünde kafa sözlüğe anılarımı paylaşmak isterdim.

vietnam savaşında ortaya çıkmaya başlamış, antimilitarizmi savunan, barış ve sevgi yanlısı alternatif kültür topluluğu. genelde esrar ile bağdaştırılırlar. çoğu zaman renkli, desenli, rahat ve kuralsız giyinirler.

paulo coelho nun 2015 yilinda cikardigi kitap.
karisiyla tanisma hikayesidir.
hippilerin hippie oldugu yillardir.
kitap yol kitabidir. ve seyahat istanbul dan da gecmektedir. kitapta bir sufiyle konusma cok guzeldi:
-evimin anahtarini unutmustum. gece gecti. yolldaki bir adamdan yardim istedim. hemen acti kapiyi. hirsizmis, anlarim bu islerden dedi. bir ay benle yasadi. ona aksamlari gunun nasil gecti diye sirardim. derdi ki bugun isler kesatti, yarinin daha iyi olmasi icin dua ediyirum ve inaniyorum. cok neseli bi adamdi.
bir gun bi cocuk elinde mumla kosuyordu. atesi nerden buldun dedim. atesi nerden buldugumu soruyorsun ama mumu kimin sondurdugunu sormuyorsun dedi. hayat biraz akisinda yasanmali.

bir de ciftin aski cok romantikti. ıkisi de asktan korkuyor ama sonra yasadiklarina acisiyla tatlisiyla mutesekkurler.