1.
yönetmen koltuğunda azazel jacobs oturan, oyuncu kadrosunda ise carrie coon, natasha lyonne ve elizabeth olsen'in yer aldığı bu filmden mutlaka ama mutlaka bahsetmem lazım...
konusuyla başlayalım. babaları ölüm döşeğinde olan üç kız kardeş... birisi babalarıyla uzun süredir yaşayan bir kadın, diğer ikisi ise kendi hayatlarını kurmuş ve bağlarını biraz koparmış iki yakın bağı olan kız kardeş... hepsinin tek ortak noktası babaları ve babalarının yaşadıkları ev...
bu filmde o kadar her şey var ki resmen aklım uçtu, yemin ediyorum o kadar içlendim, içerlendim ki filmi izlerken... kan bağı denilen şeyin aslında ne kadar saçma sapan ilerlediğini, miras denilen kavramın aslında neleri bozabildiğine, kardeşlik denilen duygunun *hiç tatmadım bu arada, tek çocuğum* ne kadar kuvvetli olduğuna dikkat çeken bir filmdi bu...
elimden gelse tüm ebeveynlere izletmek istediğim, nasıl aile olunur ve nasıl olunmaz kısmını da çok çarpıcı anlatan bir film.
filmin müzikleri hoş, görüntüleri şahane, fevkalade, mükkkkemmel! bazı yerleri durdurup uzun uzun bakmak siteyeceğimiz bir türden... dahası da mevcut, film hiç beklemediğim kadar akıcı ve insanı gerçekten sarsan sahnelere sahip...
filmin diğer bir şahane kısmı da içerisinde bulundurduğu rahatsız etmeyen komedi öğeleri... dram filminin bokunu çıkarmadan, filmi sarsmadan, yerinde ve insanı gülümseten, yer yer güldüren bu öğeler çok tatlıydı be...
izlemeden ölmemek lazım... son zamanlarda izlediğim en ama en iyi şey... letterboxd'ta çaktım beş yıldızı!
konusuyla başlayalım. babaları ölüm döşeğinde olan üç kız kardeş... birisi babalarıyla uzun süredir yaşayan bir kadın, diğer ikisi ise kendi hayatlarını kurmuş ve bağlarını biraz koparmış iki yakın bağı olan kız kardeş... hepsinin tek ortak noktası babaları ve babalarının yaşadıkları ev...
bu filmde o kadar her şey var ki resmen aklım uçtu, yemin ediyorum o kadar içlendim, içerlendim ki filmi izlerken... kan bağı denilen şeyin aslında ne kadar saçma sapan ilerlediğini, miras denilen kavramın aslında neleri bozabildiğine, kardeşlik denilen duygunun *hiç tatmadım bu arada, tek çocuğum* ne kadar kuvvetli olduğuna dikkat çeken bir filmdi bu...
elimden gelse tüm ebeveynlere izletmek istediğim, nasıl aile olunur ve nasıl olunmaz kısmını da çok çarpıcı anlatan bir film.
filmin müzikleri hoş, görüntüleri şahane, fevkalade, mükkkkemmel! bazı yerleri durdurup uzun uzun bakmak siteyeceğimiz bir türden... dahası da mevcut, film hiç beklemediğim kadar akıcı ve insanı gerçekten sarsan sahnelere sahip...
filmin diğer bir şahane kısmı da içerisinde bulundurduğu rahatsız etmeyen komedi öğeleri... dram filminin bokunu çıkarmadan, filmi sarsmadan, yerinde ve insanı gülümseten, yer yer güldüren bu öğeler çok tatlıydı be...
izlemeden ölmemek lazım... son zamanlarda izlediğim en ama en iyi şey... letterboxd'ta çaktım beş yıldızı!
devamını gör...