hücremde ayışığı

refik durbaş'ın yazmış olduğu 77 sayfalık şiir kitabı olup 1974 yılında yayınlanmıştır.

refik durbaş'ın şiir dünyası hakkında konuşmak gerekirse şiirinin belki çok güçlü olduğu söylenemez ama kesinlikle iyi bir şiirinin olduğu söylenebilir.
kitabımız hakkında konuşmak gerekirse;

şiirler sanki hapishanede veya bir hücrede yazılmış izlenimi uyandıran şiirlerdi.
betimlemeler, isyan eder gibi bir kırgınlık, aşk, ayrılık, artık ağlamamak, ölüm, yalnızlık,
zaman ve hayat gibi şeyler şiirlerin değindiği şeylerdendi denilebilir.

bazı şiirleri keskin buldum, şairin hayata ve ölüme hesap sorar gibi olan dizeleri ise kitaba bir canlılık katıyor, yer yer felsefik, yer yer güldürmek isteyen, umudunu yitirmek istemeyen birinin lirik izdüşümleriydi diyebilirim.

gidene duyulan özlem, geçmişe duyulan acı,
acıya alışmak, yalnızlık, ölüme kırgın olmak,
acıdan sonra duygusuzlaşmak, yapayalnızlık,
unutulmak, aşkın insanı getirdiği hâl şiirlerin hissettirdiği durumlardandı galiba.

betimlemeleri, şairin hayata bakışını şiire yansıtma biçimini, etkileyici yazmasını, şiire dair yaklaşımını sevdim diyebilirim, zaten birkaç kitabını okuduğum için şiirlerine âşinâ sayılırım.

diğer kitapları kadar yoğun duygularla yazılmış gibi bulmasam da iyi şiirlerdi.
birkaç dize bırakıp burada bitiriyorum.