içindeki sevgiyi dışarıya çıkaramamak

örneğin birini çok seversin ama bunu gösteremezsin. başlarda normal gibi gelir sonra sevginden şüphe ederler. düşünüp durursun acaba sevgimi nasıl gösterebilirim diye. sahiden sevgi nasıl gösterebilir? ne bileyim bakışlarımızdan anlayamaz mısınız? illa süslü cümleler mi kurmak gerekir sevgiyi göstermek için?

oysa sevgi dolu bir kızdım. hala öyleyim sadece biraz donuklaştım. sanırım zaman beni bu hale getirdi. insanların birbirlerine kötü davranması, birbirlerinin arkasından kuyu kazması, sokakta geçinmeye çalışan çocuklar, annesi-babası tartışan insanlar, geçinemeyen aileler, hayallerini parası olmadığı için erteleyen ya da vaz geçen gençler... her biri için o kadar üzülüyor ve gördükçe arkaladından iyi dileklerde bulunuyorum ki... ama iş duygulara gelince dışarıya çıkmıyor. buz kesilmiş kalbim dışarıya. belki de korkuyorum. hassasım, kırılganım çoğu bilmez ve anlamaz. güçlü değilim aslında onların gördüğü güç.
acıya katlanamıyorum. katlanamama rağmen zihnimde sürekli acılar dönüp duruyor. hiç unutmam henüz 8. sınıftayken babam kanser olmuştu. ilk duyduğum anda koşup sarılmamıştım. çünkü acı beni bitiriyordu. nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum. mahalledeki bütün çöpleri toplamıştım. eve gitmek istemiyordum. gittiğimde ağlıyordu ve ben yanında olamıyordum. ondan ayrı değil de onunla beraber ağlamayı o kadar çok istiyordum ki ama yapamıyordum. sanki bir şey beni zincirliyordu.

bu yüzden duygularını gösterebilen insanlara sonsuz saygım var. hep var olun, mutlu olun. öyle insanları çok seviyorum ve onlara hayranım. pencereniz daima gökyüzüne baksın. gökyüzü, benden size bir göz kırpsın.

(bkz: yay burcu)

dışarıyı içindeki sevgine kat.

nasıl yapayım ki? çevremdeki insanların tepkisi, konuşmalarından nefes bile alırken iki kere düşünmek zorunda kalıyorum. ben bir kızı seviyorum desem asarlar beni. aileme sevgi göstersem yine ne istiyorsun derler. dışarıda gülümsesem sen hoppa kızlar gibi misin düzgün dur derler. bunu haykırmak istiyorum. sizin fikirlerinizi de, görüşünüzü de...

sevgi insana mutluluk veren bir duygu. bunu bir yere aktaramamak ciddi sorun. alın bir kedi sokaktan sarın sarmalayın, öpüp sevin. ohhh.

sırf bu sevgi birikmesinden saçma sapan ilişkiler yaşayanlar var. hipoglisemik atak geçiren şeker hastasının yemeğe saldırması gibi olmayacak birine sevginizi dökmeyin sonu hüsran olur.

hem insan dinginken daha makul kararlar alır. bu sayede karşısında onun sevgisini gerçekten hak eden kimse ona içtenlikle sonrasinda pişmanlık hissetmeden, "neden bu kişiyi sevdim?" sorusunu sormadan sevgisini verir.

sen içinde ki sevgiyi çıkar anlayan anlar. olumsuz hisler kadar olumlu hisleri de dışa vurmak gerekiyor.