içinizi dökün

hayat çok boktan. yaşamaya heves bırakmıyor.

bi kere de şu içimizi bi toplayalım be darmadağın olduk

gidiyorum işte.
ne de güzel giderim ben, eskiden kalmalarımla meşhurdum. çığlık çığlığa susardım her git denilişinde.
gitmek elde miydi sanki, giderdim öyle olsa.
gittim, elbette.
çünkü artık kalmak elde değil.
yine kendim çıkmadım yola bak!
elimde ne bir çanta, ne bir yolluk,
yolu baştan bellenmiş bir yerde bir süreliğine şifa vereceğimi, sonra da şifa verdiğim tarafından derde katılacağımı bilsem, bu kadar çok anıyla gelmezdim. şimdi yanımda bir çok acıyla gidiyorum, çantam yok.
gidiyorum işte, bu yoldan geri dönüş yok.

eskiden paranın her şeyi satın alamayacağını düşünürdüm, şimdi bakıyorum da etrafındaki 1 2 kişi hariç herkes her şey paraya bakıyor. çok üzücü bir durum aslında. çocuklarına yük olmamak için mezar taşını, tabutunu alan insan tanıyorum. keşke bu kadar zalim olmasan be dünya. ama belki de bu kadar zalim olmasa anlamını yitirirdi bir çok şey. bilemiyorum. kendi içimde bile cevabını bulamadığım sorulardan biri.

o kadar basit değil.*

ya o kadar yürüyüş yaptım, eve döndüm. biraz sözlükte vakit geçireyim dedim. nooldu lan bu sol frame'e? bu kadar akmadığına sanırım ilk defa rastlıyorum. bayağı ekstrem bir durgunluk var gibime geldi.

ekleme/düzeltme: gündem sekmesini açık unutmuşum o yüzden "akmıyor" sanmışım. *

nereye dökelim tam olarak?

bıktım.

teşekkürler.

hemen dökmeliyim çünkü