içteki saf çocuğa ulaşmak isterken heba olan kız

genelde başka bir şeye ulaşır sadece. acı ama gerçek. ağlar gibi yapmak için gizlice soğan doğradığım günler oldu. o masum çocuğa ulaştım diye sevinçle açarlar hemen körpe kollarını.

ulaşsan nolcak lan. çok çok sabaha geçer. kızlar harbi çok saflar ya. aklım almıyor bazen. cart diye kanmayın arkadaşlar. hazırlıklı olun biraz lütfen ya.

elemanda narsisistik kişilik bozukluğu vardır. kiz bunun farkindadir veya degildir, super kahramanliga soyunur. sonuç olarak insanliga ve guzel olan her seye guvenini inancini kaybetmis benligi paramparca bi insan kalir geriye.

bir gün bir yerde "kalbindeki çiçekleri sulamayı unutan birisi için her sabah güneş çizemezsin." diye bir söz okumuştum. ne yazık ki, kişinin kendi içinde farkında olamadığı şeyleri bir başkası ne kadar çabalasa da fark ettiremez. karşı tarafın içindeki olumlu şeylere ulaşmaya çalışmak, kişinin kendisi için epey yıpratıcı bir süreç ve fikrimce pek de etkisiz bir eylem. dışarıdan gelen destek içeride var olandan daha baskın değil. biri için çabalamak, farkındalık kazandırmaya çalışmak elbet ki güzel ancak sizden götürdüğü şeylere değer mi diye üzerine düşünülmeli, ki bence hiçbir şey için kişinin kendisinden taviz vermemesi gerek. bazen ipin ucunu bırakmak, o ipe sıkıca sarılmaktan daha sağlıklı.

vaktini bosa harcamis kizdir. evet.