iftarlık gazoz

yanlış hatırlamıyorsam ramazan vakti maç olacağı için imamdan bugünlük ezanı erken okusan baskısı olmuştu,ilk izlediğimde güldürmüştü hala aklımda kalmış kısımlardan.
başarılı ve halkın içinden bir hikaye örgüsüne sahip cem yılmaz filmi.

az önce izlediğim film.
filmin senaryosu, halkı yaşadığı çevreyle anlatışı, hayata dair küçük ayrıntıları ile ortalama bir film.
eleştirdiğim nokta şu. filmin aksiyonu, insanlarda oluşturduğu duygulanma seviyesi filmin sonuna dek hemen hemen yatay bir çizgide ilerliyor.
hee filmin son 5-10 dakikasına at bir kısa aksiyon, en sonda da ver bir bol ağlaşmalı, feryatlı, üst baş yırtmalı bir cenaze merasimi. ver bu sırada bir acı müzik. ağlat izleyenleri, perişan et. eee ne oldu? filmdeki bu cenaze merasimi senaryoyu ezdi geçti. benim içimi acıtacaksan senaryonun kendisiyle, bel kemiğiyle acıt. sona bir bol acılı bir cenaze merasimi yerleştirip filmin sonunda sadece bu sahneyle duygulanma derecesini zirveye çıkarıp beğenileri toplamak "vay bee süper film, ağlamayan beni bile ağlattı" dedirtmek olsa olsa köylü kurnazlığıdır.
aynı kurnazlık komedi filmlerinde de yapılıyor. küfürle, bel altı şakalarla güldürmek ucuzluğu da bunun gibidir.
yine korku filmlerinde senaryo ile beni gerecek bir film yapamayan çaylak yönetmen, karanlık bir sahnede ani bir hareket ve yüksek bir sesle beni korkutmaya çalışıyor, korkutuyor da insanız sonuçta. ama izleyenlerde oluşan bu korku filmin kalitesinden değil, senaristin kurnazlığından kaynaklanıyor.

film kötü değildi, duygusal bir insanda değilim pek, ama en sondaki eski sevdiği kızın daha önce ademin vermiş olduğu kapakları saklayıp mezarına dökmesi duygulandırdı...

aklıma çocukluğumun ramazanlarını getiren film.

çocuğun oruçlu gününde çevresine yaşattığı gizem, onu zorlayan sıcak ve açlık çok iyi verilmiş.
hele hoşlandığı kıza karşı yaptığı hoşluklar.
gerçekten bazı çocuklar çok temiz oluyor.
aile terbiyesi denen şey bu olsa gerek.

cem yılmaz'ın çırağını koruyup kollaması ona işini öğretmesi kısımları, eski değerlerimiz adına hoş bir yansıtma olmuş.

din adına verilen mesajlar, tam bizden olmuş.

dönemin gerginliği güzel verilmiş.

sakin, hüzünlü, bizim tadımızda, komik bir film olmuş.

tesadüfen instagramda gördüğüm teravih sahnesi yüzünden filmi izlemeye karar verdim. itiraf ediyorum filmi duymamıştım ya da dikkat etmemişim diyelim. oluyor işte bende insanım.
www.instagram.com/reel/CqIg...

"cem yılmaz oh ne güzel güleriz" diye gidip ağlamaktan yüzümüz gözümüz şişmiş halde çıktığımız sinema filmi.

bu kadar ters köşe bir film olamaz. özellikle final sahnesini unutmak isteyip unutamıyorum.

sevdiğim filmdir. senaryosunu ve yönetmenliğini yüksel aksu yapmıştır. o dönem herkes dondurmam gaymak'a benzetse de usta-çırak teması dışında pek benzememektedir. cem yılmaz'ın oyunculuğunu çok beğenmiştim bu filmde ayrıca berat efe parlar bu filmle gözümde yükselmişti on numara çocuk oyuncuydu o dönem. şimdi ergenlik yaşlarındadır takip etmedim ama önü açık o çocuğun.

şimdi öncelikle oyunculuk genel anlamda çok iyi. özellikle cem yılmaz'ın karakter oyunculuğuna şapka çıkartılır. senaryo çok kuvvetli olmasa da dönemin şartları ve döneme ait detaylar oldukça iyi aktarılmış.

bu detaylar ve ayrıntılar oyunculuk ile birleşince film gerçekten akıyor. küçük adem'in geleceğinin nasıl şekilleneceğini, bu küçük kasabada öğrendiği, tecrübe ettiği şeylerin hayatına ne kadar yön vereceğini öğreniyoruz.

adem, geleneklerine bağlı, ahlaklı ve iyi bir insan olarak yetiştirilmek isteniyor. fakat, mühendis olması istenen adem, esnaf olması istenen adem, dğer öğrencilere örnek olması istenen adem, kasabanın gururu olması istenen adem derken üzerindeki baskı adem'in kaldırabileceğinin çok üzerine çıkıyor. haliyle, kasabadan ilk ayrıldığında sonunun böyle olacağını çocuk adem'i izlerken tahmin edebiliyoruz.

filmle ilgili tek eleştirim sona çok hızlı gelinmiş olması. evet, aslında çocuk adem'i izlerken geleceğinin bu olacağını anlıyoruz. fakat, yetişkinliğe giden, hayatını etkileyen birkaç detayı daha görmemiz gerekirdi.

senaryodaki bu hızlı geçişi de ticari kaygıya bağlıyorum. malum, filmin kaç salonda gösterileceği yapımcı için oldukça önemli. film her ne kadar alıştığımız 90 dakikalık türk filmlerinden biraz daha uzun süreli (115 dakika) olsa da biraz daha uzun olmayı hak ediyordu.

bir yüksel aksu filmidir.

filmin senaryosunu da yönetmen yüksel aksu yazmıştır. filmde oyunculuk performanslarında büyük oranda başarılı olan cem yılmaz, çocuk oyuncu berat efe parlar, adem bay, ümmü putgül, okan avcı, macit koper, greta fusco, gün koper ve pervin mert oynamıştır.

filmin senaryosunu beğendim aslında ama bazen yalpalama anları vardı. yüksel aksu dondurmam gaymak filminde de iyi bir iş çıkarmıştı. bu film de en az dondurmam gaymak kadar iyi bir film ama beni rahatsız eden bazı şeyler oldu.

geze geze gazoz satan ustasının yanında çalışan adem ramazan ayında bir yandan gazoz satarken bir yandan da oruç tutar. aslında tutmasına gerek yoktur ama bizim de o yaşlarda özendiğimiz gibi o da özenir. belki büyüme isteğinin bir yansımasıdır bu. ege'nin sıcağına oruçla baş etmeye çalışan adem çok zor anlar yaşar bu savaşta.

filmin sonunu beğenmedim. çok kör göze parmak bir final oldu. ama filmi ve özellikle de cem yılmaz'ın performansını çok beğendim.

izlenmeye değer bir filmdir.