ilk yapmam gereken şey

kendime gelmek...kendine gel kelenderis...sen kimsin? zapturapt sana yakışıyor mu? hani erişilmezdin sen? hani bla bla blaydın sen?
cetırıl alt del...

bir ruh hastasının günlüğü herhalde.

kabul etmeyi "pes etmek" zannetmeyi bırakmak. bir şeylerden vazgeçmek için bahane aramaktan daha kolay olduğuna eminim.

kendimi şöyle bi kuytuya çekip "lan gerizekalı, aha deniz, işte rakı, kafadengi dostların, sessizlik ve istediğince kullanabileceğin zaman, sağlığın, huzurun, düzenin herşeyin tamam, eksiğin ne niye kaşınıyosun, sana ne.." tarzında nazik bir söyleşi fırsatı kolluyorum..

başkaları için bir şey yapmamak. önce hep kendimi düşünmek.

bi küfür edip yaşamaya devam etmek.