indikten sonra arabaya şöyle bir bakmak

eseriyle gurur duyanların tavrı. evet işte bunlar dünyanın düşkünüdürler. o 'çiuv' sesini duyup keyif alırlar epey hani.

ne ki başkalarının aracı yok sanki.

nasıl park etmişim be şuna bak havasıyla atılan bakış.

bunun tam tersi de vardır. bir havayla inerler, hiç arkalarına bakmadan, evin kapısına 1 adım kala basarlar kumandanın düğmesine bir forsla. arabasına o kadar güveniyordur ki "arkama bile bakmam" edasıyla girer binadan içeri.

ben sağ çıktım acaba araba da sağ mı diye düşünmek.

park etmek bir sanatmış, çocukken babamın park etmeyi bu kadar düzgün yapmaya takıntılı olmasını anlayamazdım ama şimdi anlıyorum kaldırıma simetrik park etmek iki arabanın tam ortasına park etmek arabadan inince şöyle bir bakıp bunları fark etmek inanılmaz bir haz veriyor insana?