insan en çok neyden korkar sorusu

insan en çok yüzleşmek istemediği gerçeklerden korkar.

ramiz dayı'dan gelsin: "en çok neyden korktuğumu öğrendiğin gün, senden korkarım."

en çok korktuğu şeyin başına gelmesinden.

bilmediği şeylerden korkar.

bilmediğinden

insanın en büyük korkusu yalnızlık. çünkü aynı zamanda en büyük realitesi de yalnızlık. ve çoğu insan bunun böyle olduğunu göz ardı edebilmek üzerine bir hayat mücadelesi veriyor. sanki aile kavramı yalnızlığa engelmiş gibi bir takım çabalar falan.

yaşayamamaktan.

taksim'de feminik bir direnişin tam ortasında kalmaktan acayip tırsıyorum.

bu manyak ruhluların tuttuğu dövizlerde yazan 'bedenim darsa dar sanane' gibi yazılar eşliğinde araya alınmak fobim oldu.

neyse ki son bir yıldır fazla gazlanıp eylem çakmıyorlar da rahat rahat yürüyüş yapabiliyorum istiklal'de.

en çok neyden korkması gerektiği öğretildiyse ondan.

korkuyorum, kalbimi dağlayan yerden henüz çıkmışken başka bi yangına girmek isterken buluyorum kendimi. olmazlardan bir demet daha. kül olursun kızım yapma be

korkunun kaynağı bilgisizliktir. yönelen şeyin tam ve net olarak 'ne' olduğunu ve onu yenebilmek, karşı koymak için, tam olarak ne yapmanız gerektiği bilgisinden yoksunsanız korkarsınız. ölüm korkusu buna örnektir.
elektrikten hiç anlamayan biri, bir priz tamiri işini tehlikeli ve korkutucu bulur, haklıdır da.. korktuğu elektriğin hangi kablo yada yerde olduğu bilgisinden yoksundur. oysa teknik liseli bir çocuk, hiç korkmadan o prizi iki dakikada değiştirir veya tamir eder. çünkü elektrik konusunda bilgi sahibidir. dinlerin insanları, ulaşılıp görülemez bir tanrı ve cehennemle nasıl korkutabildiğini anlayabiliyor musunuz.. (nası yav sizde 'allah korkusu' yok mu..!)