insan ne zaman ölür sorusu

fiziksel olarak kalbi durduğu zaman ölür.

ruhsal olarak ise, uzun süre acı çekince ölür. hayalleri ölünce ölür.
gerçekleri değiştiremeyince de ölür.

sevdiklerinden sonsuza kadar ayrı kalınca da ölür.
özü ölür. gözü ölür. içi ölür. her şeyi ölür..

ruhun , bedeni taşıyamadığı zaman.

son ölüm hatıralardan silindiğin zaman olur. toprağın altında yatan herhangi bir kemikten farksızdır artık; kimsenin anmadığı, hatırlamadığı bir insan.

(bkz: yaşayan ölü)

bence onu sevebilecek son kişi öldüğünde o da ölür. çünkü artık sevilmeyecektir.

unutulduğunda...

umudu ve hayalleri bittiğinde

"insanı nedir hayatta tutan?" diye sorduğumda şunları söyledi şair.



diye buyurdu şair

unutulduğu da vs. diyecek arkadaşlar olacaktır. gel gelelim sadece beyin ölümü gerçekleştiğinde ölür.

zihnine meydan okumayı bıraktığın gün.


zihin, şeytanın vesveselerine her zaman açıktır ve şeytanın manipulasyon aracıdır. zihninizden geçen şeytani/ hayırlı düşünceleri ayıramazsanız, her düşündüğünüzü kendinize ait sanar; depresyonun dibine düşersiniz.

bunu ayırmak ise çok basit; zihninize gelen her kötü düşünce , günah olduğu bilinen davranışları yapma düşüncesi ve ağır olumsuzluk , korku- kaygı uyandıran her şey şeytanidir.

bilimsel açıdan ise açıklamak gerekirse ( aslında ikiside aynı şeyi anlatıyor ama bilimin baskınlığına inanan kesim için) ; zihin size sürekli olarak saldırır. hemen hemen her dakika, her şey hakkında kafanızda hep olumsuz ihtimaller ve kaygılar belirir. maalesef bunlarla savaşma şansımız yok çünkü beynimizin 1 dakikada ürettiği düşünce sayısı, bizim kişisel kontrolümüzün çok çok üstünde.

her düşündüğünüz şeyin etkisi altında kalmaya başlarsanız, okb, kaygı bozukluğu ve panik atak geliştirebilirsiniz. burada ki olay kafanızdan geçen düşünceleri ve olumsuzlukları ciddiye almamaktır.
aklınıza eseni, estiği an yapın tabi tedbir almayı ihmal etmeden. oturup, saatlerce zihninizi dinlemek ve sonucunda korkmakla, olasılıkları hesaplayıp adım atmak arasında fark var.

ilkinde zihninizin kölesi oluyorsunuz, ikincisinde sade ce tedbirli ve öngörülü.

bu yüzden zihniniz size ne düşündürürse düşündürsün, gülümseyerek uyanın ve hayatınıza devam edin.

zihninize yenildiğiniz gün, ölürsünüz.

ruh bedenden ayrılınca.
hastalık, trafik kazası vb gelir ve beden artık ruhunu taşıyamaz.beden kendini idame edemez.
kişi o sıra ne hissedir bilemiyorum ama
geride kalanların canı çok yanar.

ölüm, edebiyatına gerek kalmayacak kadar net bir şey.
güzellemeye ya da altını çizmeye gerek yok.
canın sağ olsun lafının ne kadar kıymetli olduğunu, sevdiğini kaybedenler anlar.

gençler, hazır nefes arıyorken hayata sığının, edebiyatın kısırlığında, kafanızı bulandırmayın.
edebiyatı sizi hayata karşı desteklemesi için kullanın. sizi hayattan geri çekmesine müsaade etmeyin.

korktuğunda.

bilimsel olarak tartışmalı bir konu.
öldüğüne karar verenin durumu da önemli.

düşünmeyi bıraktığında, diye düşündüğüm başlık.

umudunu yitirdiğinde.

onu tanıyan son kişi de öldükten sonra unutulmak ne kelime hiç yaşamamış gibi yok olunur.

ailesinden kimsesi kalmayınca.

insan iyi bir ailede doğmadığı zaman ölüyor. hayata karşı mücadelede ilk olarak ailesinden başlıyor insanı doğduğu ev öldürüyor veya yaşatıyor maalesef acı gerçeklerden biridir bu...

alıntı.

ölmeyi dilediği zaman