insana değer vermeyip hayvana değer vermek

iki yüzlülüktür.
elbette insan dışındaki canlılara değer vermek gerekiyor ama önce insan sonra hayvan olmalıdır. bugün iyisindir ama yarın nasıl ve ne halde olacağın belli değil. sana bir şey olsa yardımına koşacak canlı insandır.

çok iyidir çok da doğrudur. hayvanın aldığı belli verdiği belli. tüm şerefsizlikler insanda.

dört ayaklıdan ve sürünenden değil iki ayaklı ve laf yapandan korkmak gerek. bu nedenle asıl değer verilmesi gerekenler hayvanlardır. insanların canı cehenneme.

doğru insanlara değer vermeyen kişilerin hayvanlara değer verebileceğini düşünmüyorum.

hayvanlara değer verip sahip çıkmalıyız. zira onlar dilsizdir. dertlerini anlatamazlar. bir yerleri acısa "şuram acıyor" diyemezler. acıktıklarında "acıktım, susadım" diyemezler. insanlar her derdine çare bulabilir. bu ayrı bir mesele. ama insandan önce hayvana değer vermek de benim fikrimde doğru değil. şahsem bir kap yemek alıp vereceksem bu önce insan olur. günümüzde evine ekmek götüremediği için evine girmeye korkan babalar var. * yavrusuna yedirecek lokma bulamadığı zaman çocuklar "acıktım anne " deyince kahrolan anneler var. * aç ve sokakta soğuk taşın üstünde uyuyan insanlar var. önce bu insanlara elimizi uzatıp sonra hayvanlara yardım etsek daha mantıklı olabilir. bunlar benim fikrim gerisi sizlerin vicdanına kalmış.

kimisi böyle gerçekten de. insana değer vermez hayvana değer verir. insanlardan çok hayvanlık gördüm hayvanlara sardım diyen de vardır. garip.

atan iki kalbin birbirine karşı ne üstünlüğü olabilir?

2 yıldır ara ara beslediğim, kaybolduğunda komşulara sorduğum habire doğurarak kedi nüfusuna epey katkı koyan tek gözlü sıska tekir kedi bugün ansızın ortaya çıkıp beni selamladı üstelik gayet sağlıklı ve temiz görünüyordu. bir sevindim bir sevindim sormayın sözlük. eve uçarak geldim. içimde piyango kazanmışım gibi bir sevinç şükran. şimdi en son ne zaman bir insan bana böyle hissettirdi diye düşünsem …..cevap yok.

başlığı değiştirelim , zaten bilinçli eylemleri gerçekleştiren bizler yani insanlar da hayvan. hatta hayvan türünün en zehirli, yıkıcı olanı bizleriz. hangi hayvan ormanları yaktı, bomba yağdırdı kendinden olmayan hayvanların üzerine, yemek stokladı istifçilik yaptı, dünyayı yaşanamz bir hale getirdi. hayvanları sevdikçe ve değer verdikçe insanlaşacağız (hayvanlaşacağız).
hayvanlaşmayı, vahşileşmek olarak algılayanlar, algı problemi için en kısa sürede profesyonel destek alsın lütfen.

opsiyonel bir seçenektir.. insanları yargılama konusu değildir..
ancak, yaşamaya devam ettiği hayat boyunca çevresindeki insanlardan en iyimser şekilde minimum tutarda artı yada eksi zarar görmüş ve üzerine de hayvan sahiplenip birde bu hayvanlara yapılan eziyetleri okuyup izleyip hatim etmiş, ailesi tarafından hayvan sevgisi aşılanmış yada bu sevgiyi daha sonra kazanmış ise tercih ilk önce hayvan olur.. sonraki tercihler betimlenerek tartışılabilir...
değer verdiğiniz hayvandan canını yakmadığınız sürece "andaval gibi bakma yemek ver p*ç" haricinde bir tepki ile karşılaşmazsınız..
insan mı... en yakınınızdakilere bi dönüp bakın... çok da geçmişe gitmeyin...

görüp artıladığım hede. insana da insan olduğum için kötü davranmıyorum ama hayvanlar insanlardan daha değerli be sözlük.

çocuk yapmayıp hayvanı evlat edinmek.

insanlardan kötülük gördüm.
ama hiç arkamdan konuşan köpek görmedim.
kuyumu kazan kediye de rastlamadım.
bu saatte bu sokakta dişi haliyle ne işi varmış diyen erkek köpekle tanışmadım mesela.
oooo bu tüylerini kestirmiş, her tarafı belli oluyor kesin yollu bu diyen kedi var mıdır bilmem?

ama bunları yapan insanlar var.
hem de milyonlarca.
bu yüzden, hayvanları sevmeyi doğru buluyorum.

bana patolojik bir durum gibi geliyor. insanlara değer vermeyenlerin, aslında hayvanlara da gerektiği gibi değer vermediğini düşünüyorum.
tabii genellememek lazım ama bazıları, insanlarla geçinemeyip evcil hayvan alıyorlar, onları da sadece kendi duygularını aktardıkları bir nesne olarak görüyorlar. bir gün o hayvandan sıkıldıklarında da onu ıssız ormanlık bölgelere terk ediyorlar. normal bir insan, hem insana hem de hayvana hak ettiği değeri verir, ikisini de birbirinin muadili olarak görmez ve her ikisinin yeri ayrı diye düşünür.

önümdeki hayatta planlarımı bu varoluşa dayadığım önergelerden bir tanesi. insanları sevdikçe karşılık bekler ya da karşılıklı bir şeyler bekler. hayvan öyle mi? koşulsuz şartsız sırnaşır.

insana değer vermedikten sonra hayvana değer versen ne olacak. batsın öyle insanlık batsın öyle değer.

öyle insanlara acayip ayar oluyorum.

insanlar kalp kırarlar, ihanet ederler ama hayvanlar asla. onlar kadar saf sevgi başka bir canlı var mı?

gün içinde o kadar çok hayvanla aman pardon insanla uğraşıyorum ki. ister istemez eve gelince dizimin dibine kıvrılıp uyan kedime hepsinden çok değer veriyorum.

muhteşem. kapımızda yatan sokak köpeği.

ben hiç yadırgamayın. götümü ısırsa vardır bir bildiği derim. çünkü orrrrul insanlar bizi tiksindirdi.