unutan insana değer vermek

kişinin tarafından unutulduğu kişiye değer vermeye devam ediyor olması şeklinde tanımlanabilir.

belki hayatında yokuzdur, rehberinden silinmişizdir, onda hiç resmimiz bile kalmamıştır, belki artık rüyalarında bile yokuzdur ama onu sevmeye, saymaya, anmaya devam ederiz, belki istese canımızı veririz ama bizi unutmuştur.

unuttuğunu unutmak isteriz.

belki değer değildir verilen, hatırı vardır. unutmak istemeyiz.
zaten unutamayız da.

çok az insan bunu hak eder. ve aslında unutan insana değer veriyorsanız (takıntılı ve o kişiye bağımlı değilseniz) bir takdiri de siz hak ediyorsunuz. bir takım badireler atlattıktan sonra ki bu çok normaldir çünkü hiçbirimiz mükemmel değiliz ve hayatta inişler çıkışlar olur, yine de geriye dönüp baktığınızda güzel duygular, güzel anılarla anabileceğiniz birini hayatınıza almışsanız ve bu durumu korumuşsanız iyi bir seçim yapabilmişsiniz demektir. kimi mezarlar kara topraktan ibarettir kimilerinde ise çiçekler açar. eğer siz çiçekler açabildiyseniz bir mezarda siz de değeri hak eden bir insansınızdır.

bence unutanı unutmak gerek.
hayat devam ediyor.

genelde yapilandir

bir de tersinden düşünelim; değer verdiğiniz insanın sizi unutması... böyle çok daha ağır ve travmatik oldu değil mi? öyle çünkü. *

aynen. biri sizi unuttu diye nasıl değer vermekten vazgeçmiyorsanız, değer verdiğiniz insanın, sizi unutması halinde de yine değer vermekten vazgeçmezsiniz. çünkü bu sizinle ilgili bir şeydir. zamanla daha az üzülünür kılınılır, alışılır ve de duyarsızlaşılır.

#3071243 kim tarafından olursa olsun farketmez, insanın unutulmayı normal karşılaması ile çözülmeyecek unutuluş hikayesi yoktur.

bence ne kimseyi gözümüzde kalbimizde o kadar büyütelim ne de unutulduğumuza kahredelim.. ben böyle yaklaşıyorum bu meseleye.

esas mesele, tanrının bizi unutmaması ve bizim de kendimizi bu vesileyle sevmemiz, önemsememiz. o tanrı ki hatırlayanların da en güzelidir.
herkes unutsa, kimseler hatırlamasa bile ne değişir. tanrınız varsa işte bu bütün her şeyin üstündedir. mukayese kabul etmez.

yani insandır unutur. bu gibi şeylerle vakit kaybetmemek gerekir. insan ile ilişkili olan her şey aşılabilir. hayatında, kalbinde yeriniz yoksa yoktur. bitti ve gitti.

ahmaklıktır.

sevmek, değer vermek, özlemek gibi duygular karşı tarafla alakalı değil, sizinle alakalıdır. onun vefasızlığı, sevgisizliği, nankörlüğü sizden bir şey götürmez. kutsal olan o değil, hislerinizdir.

seni seveni zehir olsa yut
seni sevmeyeni bal olsa unut

demis atalarimiz.
sizi unutan insani unutun guzel insanlar kendinizi bir psikologun karsisinda bulmak istemiyorsaniz u-nu-tun

#3071310
çok yerinde bir tespit.
ben , unutan insana değer vermem şahsen.

beni unutmuş birine değer verecek kadar kendimi değersiz hissetmiyorum.

yapılmaması gereken davranıştır. eğer insanın kendisine saygısı varsa bu davranış oldukça insanı küçük düşürücü bir davranıştır.

verilen değer sevginin en saf halidir çünkü karşı taraftardan hiç bir karşılık beklemezsiniz hatta unutulduğunuzu bile bile sevginizi ve verdiğiniz değeri korumak bir nebze duygularınızda samimi olduğunuzu gösterir.

saçma bir davranış. umursamayanı umursamak kadar insanı alçaltan bir davranış daha yoktur.

unutursun için yana yana
unutursun, ölüm sana, bana
zaman basıp kanayan yarana
unutursun, unutursun