insanlar acı çekerken tanrı'nın nerede olduğu sorunsalı

tevrat’ın tanrısı gibi evreni yaratırken 6 gün çok yoruldun; birinci gün ışığı karanlık geceyi gündüzü yarattın, ikinci gün gökkubbeyi daha sonra karayı denizi, otları, bitkileri, tohumları, meyveleri yarattın, 4. gün sıra güneş’e, aya’ ve yıldızlara geldi. 5 gün yeryüzünü her türlü canlıyla doldurdun, dünyaya egemen olması için kendi suretinde insanı yarattın, onları erkek ve dişi kıldın. sonra yarattıklarına baktın ve her şeyin çok iyi olduğunu gördün. altıncı gün gök ve yer, bütün öğeleri ile tamamlanmıştı. yedinci güne gelindiğinde yapmakta olduğun işi bitirdin ve o gün dinlenmeye çekildin. belki de yedinci gün hala sürüyor, çünkü masumların, acı çekenlerin çığlıkları ulaşmıyor sana ve artık her şey güzel değil.

sığ bir bakış açısı. (bkz: allah sadist midir sorunsalı) hakkında yazdığım bir yazı. #850064.

sanırım bu soru biri ölüp geri dönmediği sürece yorumlara kalacak. sanırım nietzche’nin cevabı bazen kulağa en mantıklı gelendir: tanrı öldü.

insanlar birbirlerine acı çektiriyorlar, baska güçleri suçlamayı bıraktım ben, dünya da kötülük oldugu kadar iyilikte var seçim bizim.

bahçede elma yiyor.

yanlış soru. insanlar acı çekerken diğer insanlar nerede? neden sessiz? neden tepkisiz? neden vicdansız? neden kötü? biz kendimiz bu iğrenç halimizden memnunken, düzelmek istemezken tanrı niye bizi düzeltecekmiş. herkes ne isterse o olur. tanrı rolleri dağıtmadı tanıttı. dileyen vicdanlı iyi, dileyen vicdansız kötü oluyor.

tl'nin değerini düşürüyor.

şimdi çıkıp gelse.
hiyerarşiden de mi haberin yok pez... dese.
bana gelene kadar sen ne yaptın bunu düzeltmek için dese ne yapacaksın?
ay iyi bi insan oldum kimseye zarar vermedim mi diycen.

ayrıca hepsinden önemlisi

(bkz: ne salak salak sorular bunlar ya)

barış özcan'ın 42'nin gizemi videosunu öneririm bu soruyu soran herkese...
çünkü aradığımız cevapları bulamamamızın tek sebebi soruyu doğru sormadığımız için...

imtihanı geçebilecek miyiz diye izliyor işte.

yeni acılar yaratıyor.

sizi şöyle izliyor.



öz amcam olan seneka amcama göre, iyi insanların başına kötü şeyler gelmez. yani aslında gelen musibetler olacaktır lakin o, onlara kötü demez. gelen şeyleri, muhteşem bir vakarla karşılar. o cendereden daha iyi, daha güçlü çıkar ve, ve de, tanrı bizi sınar.

ah seneka amcam, vah seneka amcam. öyle demeyeydin iyiydi.

o esnada tanrı,allah,buddha her neyse işte;

tanrinin insanlarin acisina mudahele etmesi gerektigine sizi inandiran kim. tanri nerde kim kotuluk yaparsa size direkt mudahele edecegim diyor.

cok malsiniz ya hani, cok sacma sapan argumanlariniz var.

sey gibi,

1: asci vardir
2: asci varsa ben acikinca neden gelip bana yemek yapmiyor
3: o zaman asci yoktur

ascinin sen acikinca direkt sana yemek gonderecegine seni inandiran ne. neden asci sen acikinca sana yemek yapmali yani. ascinin boyle 1 zorunlulugu var mi? yok.

tanri her kotuluge mudahele etmek zorunda demek tanriyi kisitlamaktir.

dünya cennet yeri değil ama dünyayı cennet gibi güzel bir yere çevirmek insanın elinde.

insan bunu başaramadıysa sorumlusu sizin deyiminizle tanrınız değil.

bu hayatı ve içindeki fanileri değerli ve gerekli kılan acılardır.acı çekmeden yaşanmış bir hayat hiç yaşanmammış gibidir ve acı insanın olgunluk reçetesidir. her yere sipariş musibet gönderen bir tanrı fikri sizce de komik değil mi?

(bkz: tanrı ve çocuklar)

guşbeyinlilere şunu söylüyor:

"başınıza gelecek her felaket, kendi yapıp ettiklerinizin bir ürünüdür. bununla beraber allah pek çoğunu bağışlıyor"

şûrà 30

bir başak tarlasında bir başak başka bir başağın üzerine eğilip güneş görmesine mani olurken o tarlayı eken çiftçi bunu ne kadar zikliyorsa, tanrıda senin çektiğin acıyı o kadar zikliyor.