insanlar neden bir yaratıcıya inanma ihtiyacı hisseder

şu anın dışında, insanlar genellikle derin düşüncelere dalarak, hayatın anlamını ararlar. bu arayışta, evrenin karmaşıklığına, doğanın güzelliğine ve insanın kendisinin bile anlamadığı birçok olguya karşı duydukları hayranlık da etkilidir. ayrıca, belirsizliklerle dolu bir dünyada güvende hissetme ihtiyacı da yaratıcılık inancına itebilir. bu inançlar, insanların hayatlarının zorluklarıyla başa çıkmasına yardımcı olabilir veya onlara umut ve güç verir.
insanların bir yaratıcıya inanma ihtiyacı duymalarının bir diğer nedeni de hayatın anlamını aramalarıdır. insanlar, yaşadıkları deneyimlerin ve karşılaştıkları zorlukların bir anlamı olup olmadığını sorgularlar. bu arayış, bir yaratıcının varlığına olan inançlarını güçlendirebilir. ayrıca, insanlar sıkıntılı zamanlarda güven ve moral bulmak için bir yaratıcıya sığınırlar. bu inançlar, kişinin iç huzurunu sağlamasının yanı sıra, toplumsal bağlarını güçlendirebilir ve insanlara birbirlerine destek olma gücü verebilir.

belirsizlikten kurtulmak, güç bulmak için. hadi eyv.

çünkü sığınacak bir liman ister.
öbür türlü boş gelir.
bomboş.
boş olduğunu bildiğin veya hissettiğin hayat ne kadar zevk verir?

sadece insani 1 sey degil ki bu. hayvanlarda da var.

filler, maymunlar falan da tanriya inanir, cesitli rituelleri vardir.

aslında insanlara doğduktan sonra bir yaratıcıya inanmaya ihtiyacı olduğu öğretilir.

insanların manevi, zihinsel ve sosyal ihtiyaçları bir araya gelip geliştikten sonra inanç kavramı icad edildi. daha sonraları ise bir ya da birden fazla yaratıcıya inanmak tutumu ve bu şeyin ihtiyacı oluştu.

insanlara bilimsel olarak izah ederek anlamasını sağlamasanız unuturlar ve seks yapma isteği ve ihtiyacı gibi şeylerin bile sadece içlerinden geldiğini zannederler. oysa pek çok şey insanlara doğduktan sonra öğretildi. seyrelmiş bir takım yatkınlıkların bilgisayarı gibi bir şeye sahibiz, genetik adı verilen. beynimiz de öğrenme yolu ile iş gören bir dehadır.

çoğunluk bir yaratıcı olduğunu hisseder.

belki tarif edemez ama bazı şeyler akıl çizgimizi aşıyor orada oluşan boşluğu da sadece tanrıyla doldurabiliyoruz.

dinlerden bahsetmiyorum zira hepsinde çelişkiler zinciri var ama yaradan başka bir olay.

çünkü, bu sabahların bir anlamı olmalı.

neyse, geyiği bırakırsak; kolaya kaçmak için bence. anlamlandıramadığı her şeyi ona yıkar. vardır bir hikmeti der geçer. herhangi bir yaratıcıya inanmadığını düşün, yaptığın ve yapmadığın her şeyden sen sorumlusun ya da hep birlikte sorumluyuz. bir de, insanlara, hayvanlara, dünyaya yardım etmeyi önemseyen bir insan olduğunu düşün. insanlar boşuna dert sahibi olmuyor.

inanıyorsan sorun yok. söylenileni yaparsın ya da yapmazsın ama sonuç üç aşağı beş yukarı belli. arada, olmayan şeyler için sebep hazır. olmasını istediğin şeyler için talep edebileceğin bir mercii var. dışarıdan baktığın zaman diğerine göre daha konforlu bir durum. ben inanmayı tercih ediyorum, biraz kendi yöntemlerimle. inanmayanları da anlıyorum. çünkü, sorgulamaya başladığın zaman sistemde çok açık var.*

gözlemlediğin deneyimlediğin evren simülasyonundaki hemen her şey yaratanı tespih etmektedir, mikro'dan makroya bu kadar benzerlik rastlantı olamaz der, risk almamak adına çoğunluğa uyarsın

ammannn sakata gelmeyelim...

zayıf oldukları için.

atalarımızdan gelen bir şey bu. korkuyoruz. o korkuyu öyle bir şekle sokmalı ki insan hayatı sürdürebilsin .
şimşekten sudan hayvanlardan...
tanrılar böyle doğmadı mı?

bilmiyorum işte size soruyorum.

insan her zaman bir şeylere inanmak ister, yalnızca tanrı değil.
nietzsche’nin dediği gibi tanrı hoyratça verilmiş bir yanıttır. özellikle inanmaktan ziyade bilmek isteyenler için.

#3344427 çin, kuzey kore, vietnam ve küba resmî olarak ateisttir.
japonya nüfusunun %40'ından azı örgütlü bir dine mensuptur (yaklaşık % 35'i budist, % 3-4'ü ise şinto mezheplerine ve türetilmiş dinlere ve % 1 hristiyan).
bomboş....
hayattan hiç zevk almıyorlar...
bak bize. % 99müslümanız *
ne kadar mutluyuz değil mi?
ortodoğu'ya bak...
ne kadar müreffeh yaşıyorlar...
alın bunu burdan...

viva abee'nin dediği, zararlı din, atayizmden iyi değildir.

doğru. çünkü, din adına vicdana ve ahlaka sığmayacak şeyler yaparak geriler, zararlı din toplumları.

bir yaratıcı var, her şey ona ait; lakin, "onun mesajcısı benim " diyerek de dinden geçinen milyonlar var.

"lá " demek, allah'a iftira atmaktan daha yumuşak. ama vicdanın sesini terk etmemek gerek.

çünkü, atayizmin 2 ana sebebi var.

1. dinin gerçek hayat üzerinde karşılığı yok.

2. eğlence kültürü.

atayist olduğu halde; akıl örtücü madde kullanmayan, zinadan, fayizden, tekelleşmeden uzak duran, işçileri seviyesinde tüketen bir atayist var mıdır?

ilk gençlik yıllarımda ve gençlik yıllarımda ateistim. sonrasında çok zor bir dönem geçirdim. yıktığım tanrıya sığındım. inanmak beni uyutmuyor mücadelede ederken güç veriyor.
buarada latin amerika'daki devrim hareketlerini papazlar çekiyordu. ya din ile uyutursun ya da yere düştüğünde güç bulursun.

en yalnız hissettiklerinde. bir söz vardı. insan hangi durumda elini allah'a açıyorsa, allah da sürekli o duruma sokarmış insanı.

insanlar, bilgi sahibi olmadıkları şeylerden ve belirsizlikten tedirginlik duyar ve korkarlar. bilim ve bilgilenme süreci ise, her insanın izleyerek kolay katılabileceği bir süreç değildir. (hem zeka hem çaba hem yetenek gerektirir.) oysa din ve din adamları, sıradan insana başı sonu (sanki) belli bir izahta bulunarak, kendi istedikleri yönde davrandığı sürece, tedirginlik ve korkuya yer bırakmayan sahte bir bilgi verir, hatta ödüllendirileceğine inandırır. tüm bunu programlayıp yazan görünmez ve güçlü biri olduğu, kendilerinin de o büyük gücün temsilcileri olduğunu söylerler.
kısaca bu, gerçekte insanın bir yaratıcıya inanma, ihtiyaç duyma istek ve eğiliminden kaynaklanmaz. insanın bilinmezden korkusunu sömürerek onun bu zaafından yararlanan uyanıkların, bunu kötüye kullanmasından ibarettir.
(henüz gerçekleri kavrayamamış, doğru düşünemeyen küçük bir çocuk düşünün; babasının her şeyi başarabilecek güçte olduğuna inanır. aldatılanlar ve dolandırılanlar da aynıdır. düşünmenin yerine kendilerine sunulana inanmayı seçerler.)

kendi yaşamına anlam katmak ve kendisini özel hiss etmek için

başlangıca ihtiyacımız var yoksa hiç bir şey bende anlam kazanmıyor. neden yani durduk yerde*bunca şey oluştu?

doğa, evrim hep bir planın eseri, bunca varlık düzen ve sair...