insan tatmadığı bir şeyin yoksunluğunu hisseder mi sorusu

örnek ,babasız büyüyen bir çocuk baba hasreti çeker mi?
hiçbir zaman gerçek bir “baba” deneyimi olmamış olsa da, çevresindeki babaları gördükçe, filmlerde izledikçe, arkadaşlarından duydukça içten içe bir boşluk hissedebilir. yani neyi kaçırdığını tam olarak bilmese bile, bir şeylerin eksik olduğunu sezer. bu da bir tür hasret yaratır.

bazen bu his, sadece bir merak gibi olur: “acaba bir babam olsaydı nasıl olurdu?”, “beni nasıl severdi?”, “ben ona ne derdim?” gibi... bazen de çok derin bir özleme dönüşür, adına bile tam anlam veremediği bir ihtiyaç gibi.

duruma ve konuya göre değişir.
bazen biz buna bazen arzu/arzulamak diyoruz.
(bkz: hiç koklamadığın bir tenin kokusunu özlemek)
(bkz: istiare)
(bkz: soyut aktarım)

ya bu o şeyin ne olduğuyla da alakalı ,bulunduğun ortam,çevre koşulları,örnekler var mı mesela?
tatmadığın şeyi bilmiyorsun belki ama herkesin elinde o şeyden olduğunu görünce, eksikliğini bildiğinden bile daha çok hissediyorsun.
o yüzden bazen neye özlem duyduğunu bile bilmeden özlüyorsun.kalbinde adı olmayan bir boşluk oluyor,neyle dolduracağını bilmiyorsun ama boş olduğunu da biliyorsun.
bu yüzdendir ki * insanı en çok yoran, eksik olan değil de eksik olduğunu bilmeden sürdürdüğü hayatıdır.

kitap okumayan ve eksikliğini hissetmeyen büyük bir kitle var.

hissetmez elbet. ama babasız büyüyen bir çocuğun genlerinde babaya dair anılar olduğu için o çocuk hisseder. evet insanlar genleriyle anıları nesilden nesile taşır. dedesi ekşi erik yemiş yedi göbek torununun dişi kamaşmış diye boşuna söylememiş atalarımız.

hisseder
hissediyorum

maddi olarak değil ama evet manen tatmadığın her şeyin yoksunluğunu yoğun olarak hissedersin, hissediyorum.