insanların son dönemde duygularının yok olması sorunsalı

bazı durumlar da bağırmayı ben buradayım demeyi isteme durumu.

her şey çok açık ve göz önün de aslında çünkü bu kapitalist düzene göre insanların mutlu olabileceğini sanmıyorum . düşünsene tüm hafta boyu çalışıyorsun sonra sana ismini pazar diye koydukları günü izin olarak sayıyorlar.

çok erken kalkıyorsun bazıları sabah ezanıyla birlikte bazıları saat sekiz de bazıları istediği saatte. hepimiz aslında bir sistemin kölesi olmuş sisteme karşı boyun eğmişiz ama yapacak bir şeyde yok sisteme karşı gelen enin de sonun da yıkılıyor. nasıl mı oluyor mesela ben işe gitmeyeceğim diyorsun ve gitmiyorsun bunda sorun yok. ama ay sonu gelince ve elinde ki para bitince sistem seni yine köle yapmak için uğraş içine giriyor ve seni çalışmaya mahkum bırakıyor . eğer yine karşı gelirsen bu sefer sokaklara düşüyorsun yiyecek bir ekmeğin bile olmuyor .

ama eğer karşı çıkmaz isen bu düzen sana iyi şeyler de sunuyor(!) mesela pazar günü ızgara yapmak gibi ya da gezmeye gitmek gibi .sistem herkesi ele geçirdiğin den dolayı kimse bu duruma itiraz etmiyor, 'karşı gelipte ne yapacağız' diyorlar. sistem işte köleleri en iyi şekilde yönetiyor ve karşı gelindiği zaman ise en ağır şekilde cezalandırıyor.

şimdi empati zamanı. saat yedi de kalktın, üstünü giydin, yemeğini yedin ve işe doğru yola çıktın . saat dokuz da işe geldin ve günün ya masa başın da (emekçi isen saat yedi de işe geliyorsun) ya da saha da geçti. akşam eve geldin ve bir şey yapamadan gece olduğu için dert yandın ve tekrar uyudun. yeni bir gün başladı önceki işlemler tekrarlandı ve sana düşen tek gün pazar günü. pazar günü ne yapacağına karar vermen lazım . denize mi gidiceksin, eve eksik mi alıcaksın , mangala mı gidiceksin...

pekala o insan yerine kendini koyduysan ve anladıysan eğer böyle bir sistem de insanların mutlu olması beklenebilinir mi? cevap hayır. insanları köle yaparak duygusuzlaştırdınız. ve bunu yaparken de kimse gülmedi . ya da korona yüzün den böyle oldu eğlence kalmadı insanlar da . ya da önceden gelen bir şeydi . diyeceklerim bu kadar.

(bkz: ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi)

türk insanlarına has bir durum değildir. insanın olduğu yerde duygusuz insanlar vardır olacaktır.

kesme işaretlerinin fazla olduğu başlık. düzeltmişler.

duygusal insanlardık 2000'li yıllara kadar. şimdi bazı insanlar kalplerinde sevgi yerine şucusun, bucusun diye aşılanmış nefret taşıyorlar. kimsenin birbirine tahammülü yok. duygusal insanlardık, ayrıştırılmadan önce, şimdi akrabaların bile duygusal bağları kalmadı sırf şucu, bucu ayrıştırmalar yüzünden.

nüfus artışının etkisi olduğunu düşünüyorum ve teknoloji ile kolay iletişimin getirdiği bir bencillik durumu yaşanıyor maalesef.kalabaliklar ve kötü niyetli insanlar artıkça korkuyla karışık hepimiz kaybolmaya başladık.bir nevi korunma mekanizması kurduk. hepimizin duyguları var elbette ama kolay ulaşılabilirlik ve korkular bizi sindirdi.

son dönem derken sanayi devrimi kastediliyor sanırım. insanlar duygusal olmayı bırakalı çok oldu.

güzel bir şey olana kadar hissetmeyi bıraktık diyelim.

duygularımız yok olmadı, öfkemiz o kadar yüksek ki diğerleri hissedilmiyor.

ruhlarımız kendini korumaya aldı yaşanan bir dolu anlamsız korkunç olaylar ve saçma sapan insanlar karşısında.
medya sağolsun her birini gözümüze sokuyor kimbilir kimin ödediği algı operasyonu için.

(bkz: günaydın)

(bkz: ben)

suistimâl edilen şeyler kendiliğinden yok olur.

buna ne dersin?

bi arkadaş aradı ofise gelecekti zamanında severek ayrıldığı bi kız vardı kız motorcuydu bu otobüsle ofise gelirken harleyle yanından geçmiş ofise bi geldi mahvolmuş durumda bende de müslüm baba çalıyo yanımdan harleyle geçti diye anlatmaya başladı ağlayacak nerdeyse ben de gülücem gülemiyorum kaldı kardeşim hala duygulu insanlar var..

o kadar doğru ki boğazım düğümleniyor çok şey yazmak istiyorum neyi nasıl yazacagim nereden başlasam da anlatsam hiç bilemiyorum.
zaten ben yazsam da okunur mu okunsa ne anlamı olur, üzülüyorum.
70lerde yazılıp ben 90larda ben öldükten sonra basılmış gazete ekine verilmiş 2.5 liralık kitap gibiyim. günümüzde ikinci el kitaplarda rastgelinen ve tavsiye edilip birkaç aya kenarda köşede unutulacak saman kağıdı ve baskı hatalarından ibaret içeriği karlı bir kitap gibiyim
ne bileyim işte böyle güzel bir sözün üstündeki kahve lekesiyim lan.
duygularınızı seveyim. n'olur bir şeyler hissedin artık. android misiniz kendinize gelin artık. ne sığındınız yalancı baharlara, sahte vaatlerle yürünen yarım yollara..
kaçmayın, yüzleşmek erdemdir.

eskiden insanlar kendilerini sahip oldukları üzerinden bu kadar tanimlamiyordu. eşit maddi manevi sartlardaydi genelde insanlar o küçük mahallelerde .

kısım kısım gidelim. örneğin okulda tamam zengin çocuğu gözde olurdu yine. ama okulun çalışkan oğlu kızını da herkes severdi. ilgi çekiciydi.
şimdi ...

geçen birisi bir arkadaşa dediki. diyen hayatında kitap okumamis. tek özelliği boyu poşu eh biraz yakışıklılığı olan birisi .
dediki. sende yakışıklı değilsin zengin değilsin kitap okumuşsun. genel kültürle kızları etkilemeye çalışıyorsun .

peki bu durum gerçek olsa nolur . doğa da bile hayvanlar dişileri için bir şey yapıyor .
insanın kendini geliştirmesi bir başka cins veya insanların onu kabul etmesi için mi illa.

bir araba ev para sahibi olma isteği ne.
daha zengin olunca daha statülü olunca insanlar sana daha çok saygi hürmet duyacak diye düşünmüyor musun.
onların hatta yalancı sevgisini saygısıni umursamadan mutlu olacaksın.

o zaman kimse kitap okumasin film izlemesin anlatmasin. herkes öylece dursun mu.
sen marka tişörtünden bahsederken çok komik duruma düşüyorsun aslında.

kadını sırf güzellik olgusuna göre görünce fiziksel özelliğine göre ciplakligina göre görünce neden ortada his duygu aşk kalsın. bunlar önemsiz demiyorum. ilk oncelik midir.

erkeği sırf yakışıklı evi arabası var işi statüsü su diye seçince ilk bunları sorunca . ortada bilinçaltında ne duygusu ne aşkı hissi kalır.

dün gördüm haberlerde adam 43 yaşında kız 21
ilişkileri allak bullak . o kızı aldatmış geri dönmüş kız vs.
oğlan fakir olsa kız ona abi der en fazla git der.
oğlan zengin olunca yaş sorun olmuyor .
tam tersi durumlar da var. ne hissi duygusu şimdi.

büyük şehirler insanın duygularını bitirir. hislerini yok eder. daha materyalist yapar insanı.
türkiye çok geç şehirlesti. daha seksenli yıllarda köyde yaşayan insan sayısı daha fazlaydı. şehirleşme de olmadı kasaba olduk. ne şehir ne köy kasaba. varoş bir kültür. sonradan görme her konuda yarış halinde.

çok sevdiği insan dışında herkese onu çok sevdiğini gösterme yarışı neden olsun ki. neden oldu neden var.

kimseyi suçlamıyorum yanlış olmasın. ukala ukala da yazmak istemem. düşünüyorum öylece.
çuvaldızı ilk kendime batirarak.

eskiden akraba imiş komşu . şimdi kim kime ne iyilik yapıyor. fazladan sıkıntı çıkaran çok.

bilinçaltımiz çok kirlendi. insanları sahip oldukları ile seviyor sayıyor öyle davranıyoruz.
insanlarda kendini sahip oldukları üzerinden tanımlıyor. meslekleri parası arabası evi. kocasının serveti karısının serveti .

acayip bir tüketme yarışı var. dün birisi işçi maaşıyla en son çıkan iphone telefon almış.
bugün iki kişi gördüm aynisindan sipariş etmiş.
alt tarafı memur yav. kredi ile alıyor .
o telefonla kimi arayacak ne yapacak. ilginç.


bir fransız kız koç üniversitesi ne gelmiş nette videosu var. anlatıyor. bizde diyor zenginliğimizi göstermek ayıp görülür. burda herkes en pahalı araba ile okula geliyor. türkler gösterisi seviyor .

meryem uzerli diyor du ya. benim almanya da çöpçü memur işçi arkadaşlarım var. herkesin var oturur gezeriz. burda ben bir set calisanina selam versem sasiriyorlar. meslek etiket her yer.

bilemiyorum batı da çok aman aman duygulu değil tabiki sanmıyorum. ama bizim gibi de değil.
ortasını bulamadık .

uzun oldu saçma oldu belki tam anlatamadim kusura bakmayın .

fazla acı robotlaşmaya sebebiyet verdiği için olsa gerektir.

(bkz: kanıksamak)

hayatın dijitale dönmesi ve insanların mekanikleşmesinden dolayı gerçekleşen olaydır.

“âh kimselerin vakti yok
durup ince şeyleri anlamaya”

aslında yok olmuyor .-mış gibi yapılan şeyler günyüzüne çıkıyor…

enerjinin korunumu yasasına göre dünyada hiçbir şey yok olmaz, sadece şekil değiştirir.

duyguların da yok olmadığını, başka bir duyguya dönüştüğünü düşünmekte fayda var.

duygular dönüşüyor, çünkü düşünceler değişiyor.