insanların son dönemde duygularının yok olması sorunsalı

mutlu olmayı çoktan unuttuk. acı çekmekten acıya dayanma eşiğimiz arttı hissetmez olduk. kaygılı olmak hayatımızın rutini oldu, iyice delirmemek için düşünmeyi bıraktık, oluruna bıraktık. her gün bundan daha fazla ne olabilir derken daha beteriyle karşılaşmaktan şaşırmayı da bıraktık. gelsin hayat bildiği gibi diyoruz artık. işe gidip gelen, öğretilmiş çaresizliğe razı olmuş, asimile edilip robota çevrilmiş modern köleleriz.

bu saatte uyanık olanların efkardan uyanık olma ihtimallerini göz önünde bulundurursak...

hayır. duygular ölmüş olamaz.

gün geçtikçe toplumda duygusuzluk daha da artıyor. vicdanlarımızı da kaybediyoruz.
para pul ekonomi düzelir de sosyolojik bir çöküntü içerisindeyiz, bunu nasıl halledeceğiz bilmiyorum.

artan materyalizm ve naturalizm sebebiyledir.

son dönemde mi diye sorgulatan başlık.

ben uzun zamandır hiçbir konuyu duygusal kapsamda ele alamıyorum. mantıklıysa devam et, mantıksızsa salla.

kalp değil taş mübarek. *