insanlarla bağ ve ilişkinin hayatımıza renk ve anlam katması

insan kendi kabuğuna çekilince, içerideki kurtlar yemişi kemirmeye başlar(insan kendi kendini sabote eden bir varlıktır) fakat insanlarla kurulan bağ ve ilişki içimizdeki olumlu tarafların ve kendimize özgü yeteneklerimizin diğer insanlar tarafından algılanmasına ve o diğer insanlardan bize ışık geçmesine vesile olur.

ay nasıl güneşten alıyorsa parlaklığını insan da kendi parlaklığını aslında bir güneş gibi varlığını hepimizin kendi özünde bulduğu içsel ışıktan alır. bu içsel ışığın dönüştürücü sağlıklı etkisini gösterdiği yerlerden biri de insanlarla bağ ve ilişkidir.

bu içsel ışığı kaybetmeye başladığımız zaman, tıpkı karanlık bir gecede ay'ın olmaması gibi dehşet verici bir huzursuzluğun içine düşeriz.

sevgi, olumluluk, içsel güç, moral ve motivasyonumuz bunlar çok önemli. kendimizi iyi hissetmemiz çok önemli. özgüven eksikliği de aslında bir yönüyle insanın yalnız kalması ve kendi kendini sabote etmesiyle ortaya çıkan bir durum.

hayat zor, ihtiyaçlarımız var, sorunlarımız var. peki bizi kim iyileştirecek? insanın sağlam kalması cidden zordur.

ren kattığı doğrudur ancak her renk güzel değildir.
kattığı anlam da bizi alakasız yerlere sürükleyebilir.
dikkatli olunması gereken meseleler.