insanlık olarak pisliğe batmış olmamız

buna rağmen herşey normal gibi etrafta takılmaya devam ediyoruz. tek amacımız lanet pramitin tepesine ulaşmak. salgın hastalık ancak bu kokuşmuşluğun üzerindeki dekoratif bir ayrıntı olabilir. belki de yaşadığımız tüm felaketler bu kokuşmuşluğa ışık tutan tanrıdan birer hediyedir.

bu açık hava tımarhanesi ve hapishanesindeki gönüllü deli mahkumlarız biz. aslında hepimizi birer hücreye tıksalar yine de sesimiz çıkmaz. çünkü bilinç altımız, hücrenin dışı ile içi arasında bir fark olmadığının farkında. en acısı ise farkından olmamıza rağmen bu sistemin parçası olarak kalmaya devam etmemiz. bilinç altımız bile ilk fırsatta lanet beynimizden çıkıp bizi terk etmek istiyor.

insanlık her zaman bir pislik içindeydi ama bu kadar görsel olarak medyaya taşınmamıştı. misal sen burada yemeklerini yemeyip çöpe atarken afrika'da bilmem kaç bin çocuk günde açlıktan ölüyordu. savaşlarla birlikte öldürülen bir çok masum insan hayatını kaybederken sen sadece televizyondan seyrederek bu drama seyirci kalabildin. yeşil mavi dünya katledilirken , hayvanlar yapılan bin bir türlü eziyetlere yok edilirken yine seyirci kaldın(k). sanırım artık doğa , insanlar ve her şey ileriki kuşaklar için youtube çöplüğünde bir belgesel olarak kalacak. ve hala bakıyorum da kimsenin hiç umurunda olmayan dünya yine kimseye kendini anlatamamış ki hala yok etmeye devam ediyoruz.