internetten tanışılan kişinin eve çağırması

komik bir başlıkla ifade ettiğim ama canımı sıkan gerçeklik. şimdi şöyle bir durumdan müzdaribim beyler, bir hatunla bildiğiniz mektup arkadaşı gibi konuşuyordum. sanal alemin verdiği anonim kimliğimle kendime dair bazı şeyleri rahat rahat anlatıyordum çünkü ; yüz yüze tanıdığım insanlarla 20 senelik arkadaşım olsalar bile duygularımı konuşamıyorum. bu değerlendirmeye ailem bile dahil.
o yüzden sıfır flört amacıyla, en düz halimi gösterdim. beynimin içinde düşündüğüm her şeyi gram değiştirmeden konuştum, yavşamadığım için yalan da söylemedim. duygusal ya da cinsel bir yere olayın çıkmayacağından emin olduğum için de aşırı rahat takıldım.
bu şekilde aradan 1-2 ay geçti. mektup arkadaşlığı mantığına tam alışmışken, kız bir süredir beni ısrarla evine çağırır oldu. ben de paranoyam yüzünden her seferinde bazı bahaneler öne sürerek reddettim. konuşmalarımız azaldı ama ; hatun azalan konuşmalara rağmen her lafında “hala gelmedin.” yazıyor. yüzümü bile görmediğini hatırlatıyorum her seferinde o da konuşmalarımın hoşuna gittiğini söylüyor. şimdi bir gerçek var ki konuşmalar bir illüzyondur ve yüz yüze tanışılana kadar kimse kimseyi arzulamaz. bunu bildiğim için de önce bir yerde içmeyi teklif ettim. hatun da kendisi için sorun olmadığını, şahin k olmadığım sürece “blind date” mantığına açık olduğunu söyledi. benim de paranoyam iyice arttı bu noktada, en yakın kurmaylarını şişleyen stalin gibi hissetmeye başladım. sizce böbreğimi riske ederek gitmeli miyim yoksa direkt hatunu def mi etmeliyim?