1.
uzunca bir zaman yer yer zihnimi aşıp tüm benliğimi rahatsız ediyor olsa da günlerden bir gün geçtiğimiz aylar likya yolunu yürürken yaşamın alternatifi olduğunu düşünüp kendimi teselli etmiştim. ( gezerken bir aydınlanma yaşamadım, az çok gezip tozuyorum fakat çevremde değerler oluşunca olsa gerek ) gel zaman git saman tesellinin de içini boşalttım tabi. fakat bir değişkendir içimde bir şekilde çakıştı ve intihara bağışıklık edindiğimi düşündüm. henüz bir deneme edinmiş değilim fakat bir yakınımı bu şekilde kaybedince ve bir başka üç kağıtçı da denemesini başarısız sonuçlandırması sonucunda kendimce içimde yaşadığım kurgunun sonun böylesi bir başlık çıktı ortaya. peki ya nedir bu bağışıklık kazandıran durum.
sevgili-sevgisiz okur, uzunca bir zaman dediğim nereden baksak 15 seneyi buluyor. ara ara yokmaların yerini kimi zaman aylarca süregelen serzenişler alıyordu. fakat dedim ya hani, yaşamın alternatifi var. bende fazlaca alternatiflerin içerisinde bulunduğumdan artık onunda sonuna gelmiş bulunuyorum. hani bu sıradan gelen yaşantımız varya artık onun bir daha sağlıklı daha verimli bir alternatif olduğuna kanaat getirip,
taş yerinde ağırdır.
diyerekten öylece yaşıyorum gelişi güzel. öyle deli dolu da değil. hani şu çizgi animasyonun tatil kurgusu gibi.
neticede şu an ki ruh halim ve hissiyatım acayip özgüven dolu. her an silkerler ya diyerekten yapabilecek özgüvene erişip tadını sürüyor gibiyim. bu durumunda ne içi boşalır bilemem. fakat son raddeye gelmenin verdiği huzur var içimde.
insanların öyle başı bazuk hareketlerine de aldırış ettiğim yok, laf kalabalığı olsun diyerekten anlatıyor daha çok dinliyorum. kimi ve çoğu zaman ise anlattığım pek bir fokta yok artık. nesini anlatayım ulen, uyandım bir şeylerle meşgul oldum ve uyudum. daha fazlası söz konusu değil, neyle meşgul olduğun söz konusu değil, iyi mi kötü mü hiç bir şekilde söz konusu değil. söz konusu olan durum sadece uyanmak ve vakti gelince uyumak.
üzerinde pek kafa yormalık bir şeyler kalmadı anlayacağınız. dışarıda gördüğünüz herhangi birileri gibi bende onlar gibi hem sizler için, hem de kendim için herhangi birisiyim.
kendimi değerli hissettiğim anlardan çok, insanlarda kendime dair gördüğüm değerlerin etkisi var üzerimde. mesela sözlükle tanışmama vesile olan birisinde ki ben gibi, sözlükle tanıştırdığım birisinde ki ben gibi. ötesi yok.
çünkü görüyorum ki onlarda bir umut var, benimse sokaklarımda ne lambalar ve ne de evimde kıyıda köşede duran bir mum. kendi karanlığımdan hoşlanıyor gibiyim, içerisinde işitme kaybımın verdiği vızıltıyla yaşadığım.
kıssadan hisse, benliğimden çok, başkaların içerisindeki benler ile yaşıyorum vadesi dolana dek. ve günü gelecek vadesi dolup da pek kıymetli birikimimi caanı gönülden harcayabileceğim.
sevgili-sevgisiz okur, uzunca bir zaman dediğim nereden baksak 15 seneyi buluyor. ara ara yokmaların yerini kimi zaman aylarca süregelen serzenişler alıyordu. fakat dedim ya hani, yaşamın alternatifi var. bende fazlaca alternatiflerin içerisinde bulunduğumdan artık onunda sonuna gelmiş bulunuyorum. hani bu sıradan gelen yaşantımız varya artık onun bir daha sağlıklı daha verimli bir alternatif olduğuna kanaat getirip,
taş yerinde ağırdır.
diyerekten öylece yaşıyorum gelişi güzel. öyle deli dolu da değil. hani şu çizgi animasyonun tatil kurgusu gibi.
neticede şu an ki ruh halim ve hissiyatım acayip özgüven dolu. her an silkerler ya diyerekten yapabilecek özgüvene erişip tadını sürüyor gibiyim. bu durumunda ne içi boşalır bilemem. fakat son raddeye gelmenin verdiği huzur var içimde.
insanların öyle başı bazuk hareketlerine de aldırış ettiğim yok, laf kalabalığı olsun diyerekten anlatıyor daha çok dinliyorum. kimi ve çoğu zaman ise anlattığım pek bir fokta yok artık. nesini anlatayım ulen, uyandım bir şeylerle meşgul oldum ve uyudum. daha fazlası söz konusu değil, neyle meşgul olduğun söz konusu değil, iyi mi kötü mü hiç bir şekilde söz konusu değil. söz konusu olan durum sadece uyanmak ve vakti gelince uyumak.
üzerinde pek kafa yormalık bir şeyler kalmadı anlayacağınız. dışarıda gördüğünüz herhangi birileri gibi bende onlar gibi hem sizler için, hem de kendim için herhangi birisiyim.
kendimi değerli hissettiğim anlardan çok, insanlarda kendime dair gördüğüm değerlerin etkisi var üzerimde. mesela sözlükle tanışmama vesile olan birisinde ki ben gibi, sözlükle tanıştırdığım birisinde ki ben gibi. ötesi yok.
çünkü görüyorum ki onlarda bir umut var, benimse sokaklarımda ne lambalar ve ne de evimde kıyıda köşede duran bir mum. kendi karanlığımdan hoşlanıyor gibiyim, içerisinde işitme kaybımın verdiği vızıltıyla yaşadığım.
kıssadan hisse, benliğimden çok, başkaların içerisindeki benler ile yaşıyorum vadesi dolana dek. ve günü gelecek vadesi dolup da pek kıymetli birikimimi caanı gönülden harcayabileceğim.
devamını gör...