iş arama sürecinin sancılı olması

tecrübeli ya da yeni mezun fark etmez iş arama süreci o kadar sancılı ki, özellikle bu devirde.
edit; aylardır bir düzine görüşmeye gidip olumlu sonuca ulaşamadım. yarın da bir görüşmem var umarım o da aynı şekilde sonuçlanmaz.
hep hevesli hevesli görüşüp biz sizi ararız oluyor...

doğrudur.

her sabah karnımda bir sancıyla uyanıyorum ordan inim inim yükselerek sancı boğazıma kadar geliyor. bu sefer kabara kabara kendimi evin içinde bir o yana bir bu yana dolaşırken buluyorum. bunların hepsinin geçmesi için de iş bulmam gerekiyor, ama gelin görün ki iş yok.

aradığım iş pozisyonunun lisans eğitimi türkiyede henüz yok. bir üst bilim dalından mezun olarak başvuruyorum. entry level ilanlarda ya master şartı ya da 3+ yıl deneyim isteniyor. denklemi çözünüz.

o kadar çok üniversite mezunu cahille muhatap oldum ki. sınırını bilmeyen, konuşma adabından uzak tipler bana denk geldi. bu ülkede çeşitli mevkilerde görev alan insanların çoğu niteliksiz ve kalitesiz. çoğu torpille bu makamlarda oturuyor. sizi etki alanlarına almak isterler. verdikleri görevleri sorgusuz kabul etmenizi beklerler. bunlar da yetmez sizi köle gibi çalıştırmak isterler. fikirlerinizi alıp kendi fikirleriymis gibi söylerler. yalakalık yapmanızı beklerler . bu ülkede işini düzgün yapan insana ekmek yok.

bu konuda tabiri caizse kaşarlandım. sancı falan yok. hayır hala umut ediyor olmak ne derece salaklık onu bilemiyorum işte. birisi büyü falan mı yaptı acaba ya? hepsinin tam olacak gibiyken ucundan dönüyor olması çok mantıklı değil. neyse olacak olacak az kaldı. yoksa sonu iyi bitmeyecek bu işin.*

hiç sorma son günlerde neler çekiyorum neler..
biz sizi ararız cümlesi beni çok geriyor artık canıtın.

işi bulduktan sonrası daha bir ayrı sancılı maalesef. insanlar kötü, insanlar. yoksa iş dediğin nedir ki yap bitir tamam.

zırlayacaksanız, aramayın hocam.

aranılan aday olsaydınız sizi bulurlardı zaten. işin özü bu.

çok yorucu ve stresliymiş, bilmiyordum.
bir yere müracaat etmiştim, cvmi gönderdim. arayıp görüşmek istediklerini söylediler. okeyledik, bir form doldurttular, fizyoterapist olduğumu belirttim. cvmi inceleyip beni arayan kadın dönüp aa siz fizyoterapist misiniz, e fitness eğitmeni? dedi. ya zaten cvmde belirtiyorum, yeni mezun olduğum da yazıyor. sonra da deneyimli istiyoruz deyip gönderdiler. maaş konusuna bile gelemedik. boş yere yorup umutlandırıyorlar insanı.

saç beyazlatır.

#2650260

kendimi gördüm şu entry'de... hoş geldin iş arayan ama tecrübe sınırına takılanlara...

gerçekten oldukça sancılı bir dönem, üniversite okurken sürecin bu şekilde ilerleyeceğini düşünmüyorsun ya da aklında güzel fikirler, hayaller oluyor. ama bir mezun oluyorsun bakıyorsun ki hiçbir şey senin aklındaki gibi değil. umarım bu süreç beklediğimize, çabalarımıza ve sabrımıza değer...

boşuna gece gündüz kpss çalışmıyor insanlar. tek umut devlet olmuş ülkede.

bu sancıyı, süreci nasıl tarif edebilirim inanın hiçbir fikrim yok.. saatlerce linkedln’ de geziyorum, iş ilanlarının olduğu web sitelerine bakıyorum, özel olarak kurumların kendi sitesine cv bırakıyorum, mailler atıyorum, her yolu , her işi * deniyorum.. ve bunun yanında yaşamsal faaliyetlerimi sürdürmeye çalışıyorum ve kişisel gelişimime, mesleki gelişimime fayda sağlayacak girişimlerde bulunuyorum. çok yoruldum.. 3 haftadır gecem gündüzüm böyle geçiyor, mezuniyetim onaylanmadan başvurmaya, aramaya başladım çünkü kolay olmayacağını biliyorum. dışarı çıkıp oturabileceğim birileri de yok çünkü dostlarım farklı şehirlerde.. sürekli ev işi yaparak, bir yandan da iş aramak beni çok yordu. bu süreç enerjimi bayağı aldı, iş bulana kadar da alacak gibi. mevcut sistemde kısa sürede iş bulmak büyük şans.. bugün bir yere başvurdum umarım sonucu olumlu olur.. hissettiğim tek şey yorgunluk.. biraz dinlenmek istiyorum artık.. sürekli sorun sıkıntı..

akrabalar olmasa gene bu süreç o kadar zorlu ve sancılı olmaz bence.

çok doğrudur. benim için sancılı olmadı iş bulma meselesi ancak linkedin'de insanların sitemlerini, veryansınlarını okudukça, dinledikçe üzülüyor insan.

mesela, deneyim meselesi. işverenin deneyim takıntısını asla anlayamıyorum. kritik pozisyonlar için, elinde kalifiye eleman kalmadıysa, orada tecrübeli birine ihtiyacın vardır. yani sözgelimi her gün tasarım revizyonları yapılıyor ve teknik resim çıktıları, toleranslarıyla birlikte alınıyor. burada iş yapan adamın hiç yoksa ya da var ama iş yükü korkunç seviyedeyse, deneyimli adam alırsın. lakin, adamın biraz iş yükü var, her boku ona yaptırmayalım, birini alalım diyorlar, ilanı bir koyuyorlar "alanında iki yıl deneyimli, şunu bilen, bunu bilen." haha. a. koyim sendeki eleman da bunları bilmiyor ki adam gibi. yalapşap yapıp yapıp salıyor.

arkadaşlar, size bir tüyo vereyim mi? orada gördüğünüz kriter zırvaları, oranın teknik elemanlarından ya da işiniz teknik değilse de işi bilen elemanlarından çoğu kez habersiz yazılıyor. tamamı neredeyse ik sıçmıkları. patrona en ucuza en iyi elemanı bulabilmek ve takdir görmek için yırtınıyorlar. çünkü ik'yı da anlamalısınız. ik'lar böyle durumlarda yıldızlarını parlatıyorlar, riske girmek istemiyor. çalışan iyi çıkarsa, iyi insan analizi, işini iyi yapmış oluyor. bir de ik patronun o dönemki hassasiyetlerini biliyor. mesela bizde erp yazılımı var lakin öğrenilebilir, önemsiz. onu koşul olarak koymuştu. haha, ne alakaysa.

işin ik tarafını aşmaya çalışın. benim eski şirketimdeki ik benden çok referans istemiştir. şu an çalıştığım şirkette de bir pozisyon için referans istediler. bunun sebebi, işimi iyi yapmam. özellikle eski şirketimde, artık benim tavsiyem önem kazanmıştı. "arturo gibi bir çalışan daha olsa, hiç fena olmaz." dedirttiğiniz sürece, sözünüz geçmeye başlıyor. içeride böyledir. içeride işi iyi bilen bir arge müdürü, yıllardır çalışmış bir başhemşire, bir satış yöneticisi, alanınız ne ise, ik'yı aşıp onlarla kontakt kurun.

şunu da asla unutmayın, karşınızdaki insanları niteliklerinizden çok, kişiliğiniz etkiler. yaşamaya hevesli oluşunuz, iyi iletişim kurmanız önemlidir; eğer bir takım işiyse o iş, çoğu iş gibi, bireysel mi takılmayı seviyorsun yoksa her işe koşmaya hevesli misin? gibi gizli sorular sorarlar. lakin en ama en önemlisi, istektir. ben birini işe aldırmadan önce, teknik yönetici olan bir arkadaşıma "üniversite bittikten sonraki kendime benzetiyorum bu çocuğu." demiştim ve işi müthiş sahiplenmiş, çalışıyor. herkes çok memnun.

son olarak, bilhassa mühendisler için söylüyorum, ingilizce bilmeden iş hayatına girmek, bugün için büyük bir kabahattir. suçtur bu. bana bir çalışanı hangi kriterlerle seçsen deseniz, ilki heves ve heyecanı, ikincisi ingilizce bilmesi olurdu. gerisi öğrenilir ancak dil öğrenmemiş, buna vakit ayırmamış biri araştırma yapamaz, öğrenemez, kendini geliştiremez. dil öğrenme ihtiyacı araştırma arzusundan doğar. "demek ki," derim, "bu adam çok da gelişmek istemiyor. o halde beni de geliştiremez."

dil çok önemli.

öyle sözlükte atıp tutmaya benzemiyormuş dimi cicişler. hayat öper.

üzülmeyin. her iş görüşmesi ayrı bir deneyim. asgari ücretle başlatıp size iş öğretecek bir tilki illa çıkar. umudunuzu kaybetmeyin sısısıs

bu aralar iş yoğunluğundan ve emeklerimin karşılığını alamamaktan çokça şikayetçi olduğum için tekrardan sancılı iş arama sürecine girmiş bulunmaktayım. zor bir karar aşamasındayım, gitmek mi kalkmak mı işte tüm mesele bu

sırtımda bir çantayla balıklama atladığım süreç. eskiye takılı kalmanın anlamı yok, insanlar yine kaybettiler beni. onlar adına üzücü. ama beni yeni tanıyacaklar için de bir fırsat. bir şans. lütfen bedenimi satmaya başlamadan önce bana ulaşın. elimden her iş gelir. isterseniz laboratuvarda virüs bile üretiriz. “kaptan seninle böcek mi yetiştirsek?” derseniz eğer ona da varım. yılan zehri bile alır satarız. her yol var bende.

hep sancılı olur ama sonra yalancı gebelik olduğu ortaya çıkar.