iş arkadaşına aşık olmak

aşk mekandan ve kurumdan bağımsız olması hasebiyle günümüzde yaygın olan hede.

sadece aşk olsa iyi. masum masum. neler döndüğünü de başka başlıklarda irdeleriz.

dersimiz bitti.

bazen aşk zannedersin. her gün görüyorsun bazen kimse yok. bu ilişkiler iyi olmuyor ayrıca diyim. sağlıklı değil. iki insanı aynı odaya kapat 15 gün sonra birbirlerine aşık olabilirler zaten.

günde 8 saatini işte geçirdiğin ve sosyalleşmeye vakit bulamadığın için olması muhtemel şeydir. arada bir iş çıkışı dışarda vakit geçirmek ve tatillerde arkadaşlarınla görüşmek -farklı insanlarla tanışmak bu kısır döngüyü kırabilir. çünkü sürekli aynı kişiye maruz kaldığınfa hiç tipin olmayan,karakteri sana uymayan kişileri -zamanla- prens/prenses zannedebiliyorsun.

aşık olmak değil de hoşlanma seviyesinde içinde bulunduğum durum. benim işim öyle sabah git akşama kadar ofiste dur bir iş değil. iş arkadaşımı da en fazla ayda birkaç defa görüyorum. ama bir araya geldiğimizde çok eğleniyorum. yaptığımız en sıkıcı iş bile bana eğlenceli geliyor. o da o anlarda iyi vakit geçiriyor ama bana karşı bir şey hissetmiyor biliyorum. yani insan anlar sonuçta.

vee aşırı rahatsızım bu histen çünkü ne gerek vardı yani? birden aklımdan çıkmaz oldu. bazı bazı sebeplerden ötürü herhangi bir adım da atmak istemiyorum. bu yaştan sonra karşılıksız bir şey yaşamayamam vallahi bir de bu çıkmasın başıma. imdat.

başıma gelen durumdur. evliyiz çocuğumuz var.

iş arkadaşlarımdan birisi ibrahim abi bir diğeri ise şükrü.
lütfen şöyle başlıklar açmayalım rahatsız oluyorum elimde olmadan konu hakkında hayalimde tasvir yapıyorum.

hani ibrahim abi evli o olmaz, şükrü de avukat stajyeri bana bakmaz... ulan elimde değil istemeden yapıyorum. bak açmayın lan şöyle başlıklar!

iş yerinde kadın olmadığı için olamayacağımdır. evde yok dışarıda yok işte yok çevrede yok. ne yapsam kızılayda gitar çalıp şarkı mı söylesem. eric cartman gibi what shall ı do deyip duruyorum kendi kendime.