iş yerinde çıkan yemeğin evde de olması sorunsalı

iş yerimize yemek getiren firma ile annemin iş birliği içinde olduğunu düşünmeme sebep olan durumdur. haftada 2-3 kere yaşıyorum bunu. sayelerinde öğlen ve akşam aynı yemeği yiyorum. bugün biber dolması günü evde de iş yerinde de. dolduk çok şükür dolmaya.
ellerine sağlık anacığım senin yaptığın elbette daha güzel *

babamın yadırgadığı durum. akşam eve geldikten sonra babam da geliyor ve "işte de aynısını yedik" diyor.

evrenin bir düzenidir adeta. haftada en az 1 gün denk gelir. normalde evde yapılmayan bir yemeği yapın evde mesela portakallı pekin ördeği, o gün iş yerinde de portakallı pekin ördeği çıkar.

sırf bu durum oluşmasın diye haftalık yemek listesini pazartesi günü annemle paylaşıyorum. sonra mesaiye kalıp iş yerinde öğlen yediğim yemeği akşam da yiyorum ya, o da ayrı mesele. neyse canım aç olmak da vardı.

akşam yemeğini pişirme işini birine yıkmadığında olmayan sorunsal. çalışıp kazanabildiğin gibi yemeğini de yapabilmelisin datlumm.

bir çorbaya 180 tl vermekle sonuçlanabilecek yıkıcı olay.

mühendislik hayatımın son üç yılında benim de sorunum olan sorunsal.
sorunu ben yaratıyordum tabi. patron olacak az gelişmiş ülkeninin çok gelişmiş çok babalısı bmw'ye binme sevdası yüzünden sektöründe birinci sırada olan şirketi batma noktasına getirince (ben ayrılınca da battı) gelen yemekler de sonuncu sınıf yemek şirketlerinden gelmeye başladı. bunun üzerine ben de evden yemek götürüyordum.
ezo gelin çorbası bile götürdüm söylemesi ayıp. iyi bi sefertası almıştım. şimdi kayıplarda. ankara'da buraya gelirken yolda düşmüş (!)

3-4 kez başıma geldi. insanı hayattan soğutur, sandviçe yönlendirir. zaten nohut sevmiyorum habire karşıma çıkıyordu.

evde ki yemeği de ben hazırladığım için denk gelmeyecek durumdur, benim adıma.