iş yerinde sürekli müdürlere yalakalık yapan tip

hemen hemen her iş yerinde böyle bir tip bulunur. iş arkadaşları yanında başka konuşur. müdürleri görünce bam başka konuşur. iş arkadaşlarının ağzından lafı alır gider müdürlere satar. müdürlerin siyah dediğine siyah, yeşil dediğine yeşil der. kırmızı olan bir duvara müdür sarı derse ''doğrudur efenimi'' yapıştırır. omurgası yoktur. her şekle girebilir. yalan, iftira, abartma, gaz verme konuları üzerine master degriii yapmıştır.

(bkz: yalakalık müessesesi) tarikatına bağlı kişidir.

parazittir onlar. iş bilmez iş yapmaz ama çok güzel kendimi pazarlar. güce taptıkları için güç kimdeyse onun köpeği olmaya da hazırdırlar. sorsanız bunu profesyonellik olarak görürler ama bildiğin evcil hayvanlardır.

yalakalık bir boyut, ben iş dünyasında geçirdiğim şimdilik 10 ayda böyle bir tipe henüz rastlamadım ancak var olduğunu biliyorum.

aslında bu, patronların da çok sevmediği bir tip gibi geliyor bana. en azından ben patron olsam yakınımda beni uyaracak, saygısızlık etmeden eleştirecek çalışanlar isterdim. düşünsenize biri var, para ödüyorsun ona ve her gün gelip "evet, olur efendim", "cumartesi gece 3 ama ofise tabi gelirim efendim", "bugün çok yakışıklı görünüyorsunuz efendim", "yok efendim yanlış anlamayın siz her gün yakışıklısınız efendim", "iş risk taşısa bile siz en doğrusunu bilirsiniz efendim", "karnımı kaşır mısın sahip, yanii ee efendim" gibi ifadelerle kafanızı ütülüyor. ben birinci hafta kapının önüne koyardım.

insanın herşeyden önce anne baba eş bir birey olabilmesi için bazı kavramları taşıması gerekir bana kalırsa insanın önce kendine saygısı olması çevresine saygılı olması için gerekli bir nedendir. kendine saygısı olmayan kişi ise bir birey olmaktan yoksundur. bu kişilerin kendi fikri hedefleri vs olmadığı için varolma niteliği taşımadığından bir unsur olarak görmek tabi olarak mümkün değildir.