istanbul ansiklopedisi (dizi)

mini netflix dizisi, 8 bölümden oluşuyor. henüz ilk bölümü izledim.
eskiden arkadaş olan 2 kadın, bilmediğimiz bir nedenden ötürü birbirlerine düşman kesilir. biri ist'da yaşayan diğeri 20 senedir ist'a hiç adım atmayan bu kadınlardan birinin kızı istanbul'da üni kazanır. ist'da kalacak yeri olmadığı için annesinin düşman olduğu kadının yanına gelir. bakalım ne olcak.

daha 1 bölüm izledim. eşimle bazı çıkarımlar yaptık ancak onları şimdi paylaşmak istemiyorum.

benim garibime giden şu oldu. anadolu'da kızını okutmak için şehir dışına göndermek istemeyen babalar oluyor. siz böyle bir babaya ne dersiniz. cahil bağnaz geri kafalı. oysa dizi diyor ki sen sonuna kadar haklısın, aman ha kızını şehir dışına hele hele de ist'a sakın gönderme.

ben yatılı bir lisede okudum (ben yatılı değildim ama yatakhanesi vardı), sonrasında yatılı olarak okuyan üni arkadaşlarım da oldu. yanlış anlamayın ama şehir dışına giden her kız (biraz kafası çalışıyorsa) kötü yola düşmüyor. bunu dizide bu şekilde göstermesi çok yanlış. kızını ist'da gönderirsen, o alem senin bu alem benim gezer. dizinin anlattığı bu. oysa düzgün yetişen biz birey gece alemine, içkiye, uyuşturucuya heves duymaz.

dün gece story izler gibi shorts kaydırır gibi tüm bölümü yarım saate bitirdim.
giriş gelişme sonucu zaten geçerek izlediğinizde illa ki anlıyorsunuz hikaye o kadar basit ki ben netflix benim aklımla dalga geçmekten zevk alıyor diye para vermeyi bıraktım çoktandır.
cidden. zeka seviyesini düşürmekten çok memnun oluyor bu para babaları

mevzu şu
köyden indim şehre (yeşilçamdaki gibi)
istanbul'un hayaliyle gerçek hali yüzleşmesi
istanbul'un arada kalmışlığı
kapalı açık ayrımı
kapalı insanların budavari aydınlanmışlığı
aydın sanılan açıklarınsa hep mutsuz hep kafası karışık ve memnuniyetsiz oluşu
arada kalmış olanın oraya mı gitsem burada mı kalsam ikilemi ve istanbul'dan uzaklaşması
sonuç
isyanbul.

tişikklirler

bu dizinin konusu köyden indim şehire mevzusu değildir. zihninde ve ruhunda çelişkili düşüncelere sahip bir gencin, arzuları ve inancı arasında ki dengeyi bulurken ne kadar zorlandığından bahsetmektedir. ve çoğu insan kendine itiraf etmekten korksa da aslında zihninde bu tarz ikilemler, bölünmeler yaşar, bir bölümün sonunda anne ben bavul oldum diyor ya aynen öyle, kendini toplumun, ailenin, zihninin, kalbinin etkisiyle bir kalıba sıkıştırmaya çalışıyorsun. tüm yansıtıcılar ortadan kalktığında ortaya çıkacak gerçek ben nedir, kimdir. bu yolculuğun insanı nasıl yorduğunu anlatan çok güzel bir dizi.
kapalıymış, açıkmış, alkolmüş işin süsü burada, bazı şeyleri bu kadar yüzeysel değerlendirmemek lazım. ayrıca yapılan tespitlerin bir çoğu da doğrudur. tek bir komün topluluğu öven bir dizi değildir, bir başkadır dizisine benzetilmiş ama bence pek alakası yok. oyunculuklar, verilen ince mesajlar şahane bence kesinlikle izlenmeli.

bir kadın dizisi dersek yanlış olmaz. çekim ve hikaye itibariyle güzel bir dizi. ruhsal geçiş ve gelgitler güzel işleniyor. gerçekçilik yönü güzel. ancak filmin şehir-taşra ve gelenek-modernlik düzlemi bence oldukça bayat. çünkü insanı bozan sadece şehirler ve beton binalar değildir. herkes kendi kendinin iblisidir. bundan kaçıp ''oyyy şehir bozdi biziii' demek kolaycılık sadece. yok öyle bir dünya. bozulacak insan kutuya kapatılsa da yine bozar.

bu diziyi ilk basta film sandim sonra dizi oldugunu gorunce sevindim. ayrica adini da istanbul kutuphanesi saniyodum* bence guzel dizi ben bir baskadir vibei aldim diziden. konusu da belki benzer olabilir ama ben dizinin havasi diyaloglarini daha cok benzettim. cunku dizide bazi anlamlaramadigim seyler de olsa akip gitti ayni zamanda.

dizi amasyadan istanbula universiteye giden basortulu farkli bi çevrede buyumus zehra'nın ve istanbuldaki diger karakterlerin yasam hikayesini istanbulun mekanlariyla paralel bi sekilde islemis. zehra ve nesrin iki ayri dunyada ikisi de benzer hisler yasayan kadinlar bana gore. zehra kendi olamayan ne istedigini bilemeyen kim oldugunu taniyamayan istedigi gibi yasamak istedigi ama bunlarin disina cikarsa ihanet etmis gibi hissettigi icin de arada sıkışıp kalan, nesrin ise nereye giderse gitsin bi turlu mutlu olamayan bi kadin. konular yasadigi olaylar farkli olsada hissettikleri ayniydi. her ne kadar kendimi nesrin ile bagdastirsam da zehra'nın kendini yersiz yurtsuz hissetmesi ait olamamasi kendini bulamamasi da cok tanidik geldi bana. evim olsun istiyorum kendim olabildigim sozu icime isledi. sonunda nesrin ile zehra'nın ortak bi noktada bulusabilmesine gerginliklerinin bitmesine de sevindim.

zehra'nın harunla olan iliskisi arkadaslariyla olan iliskisin ve sorgulamalari hayatin icindendi hep. nesrin ve aylin yuzlesmesi de cok gercekti. birbirlerine tip olarak benzemeleri ayni sancıları cekmeleri. zehra'nın da son kısımda ikisine benzemesi hatta ikisinden de biseyler alip nesrin ve aylin'in karisimi gibi olmasi. gorseller diyaloglar muzikler de bence guzeldi. bence bu dizide tamamiyle olmasa da cogu karakterde kendimizi bulabiliriz bazi anlarda. son anda her ne kadar nesrin geri donecekmis gibi hissetsem de dönmedi. bazen hayat boyledir. kisaydi ama bence anlamli bir diziydi.

her netflix içeriğine çerezlik içerik olduğunu düşünerek başlıyorum bir süredir, bu diziye de aynı bakış açısıyla başlamıştım . arkada sesi dönerken merak edip bir bakayım dememle diziyi bitirmem bir oldu.
zaten kısacık bir mini dizi, böyle olması izlememi de kolaylaştırdı.

bir de istanbul'dan nefret eden ama onsuz da yapamayan, istanbulla arasında sadece toksik bir ilişki olan benim gibi bir insana bile istanbul'un değerini ve önemini bir nebze de olsa fark ettirebilmiş bir dizi.
yıllardır şu lanet şehirde olmama rağmen dizide geçen yerlerin bir çoğunu görmemişimdir, ha görsem de güzelliğini fark etmemişimdir . çünkü burayı, bulunduğum şehri hep kurtulmam gereken yer olarak gördüm.
ne burada yaşadığım anıları sevdim ne de istanbul'un hissettirdiği bunalımı, kargaşayı.
şu anda da seviyorum diyemem aslında, sadece kurtulmam gereken biri yer olarak görmüyorum. o kargaşada kendime yer bulamayacağımı da biliyorum ama yer aramaya gerekte görmüyorum.
öyle lanet bir şehir işte benim için.

dizide bahsedilen aile ilişkileri ve toplumsal baskı konusunu ise kendi hayatımdan çok ailemin, özellikle annemin hayatıyla bağdaştırdım aslında.
benim istanbuldan kurtulma isteğim gibi annem de kendi doğup büyüdüğü şehirden kurtulmaya ihtiyacı olduğunu düşünüyormuş bir zamanlar. büyüdüğü şehirden kurtulmasına rağmen yine de toplumsal baskının üzerinde kurduğu baskıdan kurtulamamış uzun bir süre, her şeyi denemiş.
işin sonunda ise kendisi üzerinde baskı kuran ve kendisini hayattaki her şeye karşı kısıtlayan insanlar gibi olmamak için, kendi ailesine benzememek için bambaşka birisi olmak ama bambaşka birisi olurken de kendi benliğini de kaybetmek zorunda kalmış zamanında.
dizideki karakterlerin yaşadığı ve hissettiği şeylere fazlasıyla benzer şeyler, aslında anadoluda büyüyüp yetişen birçok insanın aşina olduğu, daha da kötüsü alıştığı ve normalleştirdiği şeyler bunlar.

diziyi izlerken baskı altında kalma ve kendi benliğini bulamama durumunun hayatımızın her detayına işlediğinin de tekrar farkına vardım. en özgür olacağımızı düşündüğümüz yerde bile aslında özgür olacağımızı düşünmemiz için baskıya maruz kalıyoruz, belki özgürlük anlayışımız bile birilerinin onaylamasına bağlı olabiliyor. hayatımızın her yerinde , anadolu köyünden şehrine kadar durum bu şekildeyse insan nasıl bulabilir ki kim olduğu ya da ne istediğini?

dizide de tam olarak bu konu ele alınıyor. insanın kendisini bulma ve anlama çabası.

dizi olarak o kadar bayılmasam da insana düşündürttüğü ve hissettirdiği şeyleri fazlasıyla sevdim.