iyiliğin kökünü kazıyan insan

iflah olmaz eğitilmez bir asalaktır. elini versen kolunu kaptirirsin. bin kere yaninda olmaya kalksan bininde de suistimal eder. en sonunda ona karsi olan empatin, merhametin, sevgin biter. et yiyen fakirin tabağı nasıl sıyrılıp makineden yeni cikmis gibi oluyorsa iyi olan her seyiniz oyle siyrilip gider. o saatten sonra bokunda bogul deyip uzarsin.

birinin ona iyilik yapmasını, ona karşı kötülük yapmak için bir fırsat gibi gören insanlardir.

yaptığınız iyiliğe karşılık en azından nankörlük yapmamasını beklediginizde - ki buna da ne kadar karşılık denirse- sizi "yaptığınız iyiliğe karşılık beklemekle" suçlayacaktır.

artik bu noktadan sonra savunmasizlasmaya ve kazık yemeye oldukça musaitsinizdir.