kaç görünüyorum diye sorduktan sonraki gergin bekleyiş

bu sorunun cevabı kaç saniyede verilecek de gergin bekleyecek zamanınız olacak?

en kötüsü de karşıdaki kişinin 12.30 demesidir. oysa saat henüz 12.15'tir. sizin uçağı kaçırdığınızı düşünmeye zorlayarak aklınızı kaçırmanıza neden olmak istemektedir.

10 uzerinden 0 denir. evet.

bu mesele bakın çok enteresandır. ben düz insanım bu konuda. biri yaşımı sorunca lönk diye masaya vuruyorum 1985'i. çünkü hali hazırda yegenlerimin akranları bile beni yeğenimin kardeşi sanıyor ilk önce. kendime güven tam anasını ama onlar da göz problemi yaşıyor olabilir. bir diğer detay da, bu z kuşağı ile çok rahat muhabbet edebildigimden beni zeka olarak da küçük bulabiliyor olabilirler *. neyse önemli değil. bu çok alışık olduğum bir durumdu. o yüzden bütün ozguvenimle 1985 gerçeği her daim masada. annemi ninem zannederler falan. forsum süper.

gelgelelim paragrafın* diğer yüzüne. yazın çalışırken yan teknede çalışan merve ile baya takıldık. 24 yaşında. herkes bizi kardeş sanıyor. zannederim, ikimizin de microblading olmadan kalın kaş ekolü temsilcileri olduğumuzdan. gözler de biraz benziyorsa demek neyse... bir akşam merve ile çıktık, kahve içiyoruz. o sırada sokak müzisyeni var ve istek falan gönderip muhabbetin belini parça pincik ediyoruz falan. yan masada da iki genç var onlar da dahil oluyor muhabbete derken ben sokak muzisyeninin daveti ile şarkı söylemeye gittim. merve beni videoya alıyor vs. eğleniyoruz. ıslak ıslak icra ediyoruz muzisyenle... neyse döndüm masaya yandaki genç kız dedi ki, sesiniz ne kadar güzelmiş... bende bir utangaçlık karışımı gurur*, teşekkür ettim. masama geçerken tekrar sordu: kızınız mı?*...
o kadar hazırlıksız yakalandım ki donup kaldım anasını... donmasam feci tiye alabilirdim ama donup kaldım. dedim ki ilk defa, sence ben kaç yaşındayım, o kaç yaşında? çocuk gelin modeli mi görüyorsun bu tipte? dedim ki, istersen gozluklerimi sana hediye edebilirim sfsfsdf.

bir ozurler bir şeyler ama geçti işte... katarakt yaptı yapacağını..

gönül istiyor ki tahmin etmeye çalışmasın, direk görüneni söylesin. karşıdaki anlıyor bir hinlik olduğunu hesaba kitaba tutuluyor. 18 diyeceksiniz bu kadar basit yani. olur da sormuş bulunursam birinize 18 evet.

bunu soran kişinin hemen ellerine bakıyoruz ve bu tuzaktan kurtuluyoruz. çünkü eller yalan söylemez, makyaj yapmaz. *

iyi de melting yoldaş, ya sorulanın yaşadığı gerilim, onun ne kadar zorda kaldığı niye düşünülmüyor.. e sana kaç lazımdı ismayiil diyecek hali yok, ya baltayı daşa vurursak diye ölüp ölüp diriliyo o garip... (lütfen yani.)

gerilecek miktarda büyük gösteriyorsan böyle tahminli soru işlerine girmeyerek çözüm bulunur.

küçük gösteriyorsan zaten verilen tepkilerde "biliyorum" küstahlığına çevrendekiler de alışıyor ve gergin bekleyişin aksine "yine mi" triplerine giriyorsun.

ben genelde gördüğümden fazla söylüyorum. gergin bir sessizlik oluyor. yaşım ilerledikçe ben de sormaya başladım, kendimce analiz yapıyorum yaşımı tam tutturana ödül vereceğim, şaka şaka o küçük söylendiğindeki anlık mutluluğu yaşamak için yapıyorsun o minicik an o kadar. uçurum olduğunda fark hadi canım abarttın sen de demek bile keyifli. bu dediğim küçük göstermekle ilgili, yaşını gösterenler genelde büyük duranlar yeltenmesin gerginlik oluyor gerçekten. bir kaç kişiye sorduktan sonra hangi gruptan olduğunu anlarsın.

20’lerin başındayken bir dayı tarafından 30 olmakla itham edilmiştim. o günden beri bu gerginliği yaşarım. şu an biri bana 35 dese suratına suratına acırım, göz mütehassısı dr. beşar esad bey’den bir randevu ayarlarım ona.

bıyığı kestik, sakalsız gezmeye özen gösterdik. çıtırlığın da ötesindeyiz dostlarım, olduğumuz gibiyiz. 25 de diyemezler, 35 de. 30’dan başka bir şey değiliz.

yaş olarak, kilo olarak allah korusun hep soruyorum ama sormak istemiyorum.