kadının erkeğe sesini yükseltmesi

kıyamet alametidir. ve maalesef son zamanlarda hemen hemen her yerde karşılaşıyorum. olmaması gereken bir şeyi bu kadar sık görmek insanı üzüyor.

hazır daha ne maçolar ne feministler gelmemişken tanım yazıyım. bence insan haklılığını göstermek için bağırır, kadını da erkeği de. ama bu kalp kırmaktan başka hiç bir işe yaramaz.

ben yapınca şeye benziyormuşum, iskender büyük'e...

maalesef doğduğuna pişman olacaktır.
ben sessiz duruyorsam o da duracak.
canımı sıkarsa af edersiniz çok kötü kalp kırarım.

he kıyamam yine alırım gönlünü.
ama ne gerek var ses yükseltmeye.

teknik olarak erkeğin kadına sesini yükseltmesinden farksızdır. hatta çoğunlukla bir kadın bağırdığında bir erkekten daha az ciddiye alınacağı, saçma sapan sıfatlara maruz kalacağı için o açıdan çok daha can sıkıcıdır. iki cinsin de birbirine bağırmaması en güzeli ama tarafsız kalamayarak kadın bağıracak raddeye geldiyse çoğunlukla -altını çiziyorum, her zaman değil çoğunlukla- çok sabretmiş, artık bir şeyler taşıyordur. hakkı yenmiş olabilir, fazla müsamaha göstermiş olabilir, kırgınlığı boğazına dolmuş olabilir.. ihtimal çok

ikinci opsiyon

filmlerde çok beğendiğim, etkilendiğim anlardan biridir. senaristler iyi beceriyor o kriz işlerini, hele bir de acting güzelse..

müzik dinlerken bile alçak ses tercih eden, yüksek sesten hiç hoşlanmayan benim için; cinsiyetten bağımsız olarak bir insanın diğerine bağırması tahammül edilemez bir durum. başım götürmüyor artık; ne yapayım, benim ruhum yaşlı.

erkeğin kadına sesini yükseltmesi kadar normal bir durumdur. ama insan olarak birbirimize sesimizi çok da fazla yükseltmesek, medeni insanlar gibi konuşmaya çalışsak daha güzel olur.