kadınların neden hiç yalnız kalmaması

garip bir durum. okulda, parkta, kafede yalnız oturan kadın hiç görmedim.

sınav sonrası için kendime tiyatro bileti aldım bugün.
bilin bakalım kaç kişilik?
1 kişilik.

grup ödevi olması gereken ödevi tek başına yapacak olan tek bir kişi var.
bilin bakalım kim?

masada 'bu sandalye boş muu' diye sorulan ve bazen de büyük olan masalardan kovulan o kişi bilin bakalım kim?

evet, doğru tahmin.
tabii ki benim.

neyse ki alıştım bu duruma, pek önemsenecek bir konu olduğunu düşünmüyorum.
insanlarla gittiğim mekanlarda tek başımayken daha fazla eğlendiğim bile oluyor, ki son zamanlarda bunu daha fazla yaşıyorum. kendi başıma kalmak kendimi tanımama , neleri sevip sevmediğimi anlamama ve hangi arkadaşımın bana kötü geleceğini fark etmemi bile sağlıyor.
bir de insanların yanında yaşadığım endişeleri tek başımayken yaşamıyorum, her şey daha kolay oluyor benim için.
bu durum biraz da yalnızlığın kendi isteğimle olup olmamasına bağlı tabii, bu konu her şeyi değiştiriyor.

emin misin?

başlık açarken bile kadınları yalnız bırakmıyorsun. sorunun ne acaba?

ayrıca, bu nasıl cümle ak?

ay hadi inş erkek miyim yoksa?

bir nedeni yok. neden çok fazla gibi hatta orada.

merak bildiren bir cümle galiba herhalde.

şu an aşırı yalnızım ben bir insan bu kadar çok yalnız olabilir hatta.

sısısısı deek geldi içimden. insallah başıma bir sey gelmez.

kronik olasılık hesabı yapma huyundan kurtulup, o saniyeye odaklanırsak aşılacak bir durum aslında.

o güzel kız sana selam verince, sandalye isteyince ya da o ortalama kız yanınıza yaklaşıp içten bir gülümseme ile sandalye çektiğinde, kapıyı tuttuğunda, çay sırasını verdiğinde direk aklınıza “acaba sevgilim olsa, arkadaşım olsa nasıl olur?” sorusunu getirmek yerine “ne iyi bir insan” art of minding your own fudging business’a gelirsek yalnız kalacaklar. böylece muhatap bulmaya çalışırken kaybolan umutlarınız da yeşerecek.

ama olsun herakleitos yaklaşımıyla da yaklaşıyor olabilirsin. altın arayan uğraşır en çok çamurla. peki neden sözü altın bulan uğraşmıştır çamurla diye söylememiş?

olasılık hesapları yapmayı bıraktığınız an o instagramda ölümüne beğendiğiniz yeşil ışıklı, güzel gülüşlü kızlara dönüşecek hepsi. ama siz stokta durduğunuz sürece o kızın hazırda bekleyen 900 arkadaşlık isteği olduğu sürece anlaşılmak, anlatmak gibi bir derdi olmayacak. hani senin yalnızlığının sebebi aslında değil mi? hayallerini, duygularını anlatacağın biri yok. çünkü ortalama bi kıza günde 600 kişi anlatıyor. o şüşko diyo beğenmediğin kız, çirkin sandığın kız bile toz duman attırıyor.

bazen erkeklerden bile daha yalnızdırlar.

biz erkeklerin tercih etme kriterleri çok sığ olduğu için, bazen olup olmayacak kadınları da nispeten daha kolay tercih ederiz. ama kadınlar bu bolluğa rağmen, her önüne gelen erkeğin önüne atlayamıyor maalesef. çünkü beklentileri, ilişki kriterleri, üreme stratejileri tek bir karakteristik özelliğe bağlı değil. hatta bazı kriterler bilinç dahilinde bile değil.

siz kendi yalnızlığınızdan kurtulun. ne yapacaksanız kadınları?

yani yalnızlığı fiziksel olarak parkta tek başına oturmaya indirgemese haklılık payı vardır denebilecek başlık.

çoğu yalnız değil.
benim gibi bilgi şelalesi instagram reelsi tüketen gönül dostlarının da bileceği üzere: hiçbir kadın bir erkek kadar yalnız olmamış, bir erkeğin yalnızlığını deneyimlememiştir, deneyimleseydi kafayı yer contaları sıyırırdı.

ben çoğu zaman kendimle vakit geçiririm ki kendisiyle vakit geçirebilen insan özgüvenli ve kendisini sevebilen insandır.

rahmetli ali ekber abim "diko kadın sokakta kalmaz, illa ki biri alır" derdi. doğru diyon abi demiştim.

algıda seçicilik ne demektir..!