kafasındaki olayı herkesin bildiğini sanan vatandaş

çağımızın tipik vatandaş örneğidir. facebookta babasının öldüğünü paylaşır. telefon edip baş sağlığı dilemeyenlere küser. mesajda müsait değilim sonra konuşalım der. senin arayıp neyin var nasılsın demeni bekler. bir şeyler benim bildiğim gibi işlemiyor. ben birine müsait değilim desem işim bittiğinde ondan dönüş beklemek yerine kendim dönüş yaparım. normali bu değil midir? ya da allah vermesin bir yakınım vefat etse kendim duyuramayacak durumda olsam bile benim yerime milleti arayacak birini bulurum. hayatınızda olan olumsuzluklar hakkında karşınızdakilere vahiy inmiyor. derdini paylaşmayıp sonra zor zamanımda yanımda değildin tribine girmek nedir? işimiz var gücümüz var ya sizin sosyal medyada ağlak ruh hallerinin peşine düşüp duygusal analiz yapmaya mı uğraşalım.