kahrın da hoş lütfun da hoş

bir şiirden bir dize;

gelse celâlinden cefa,
yahut cemâlinden vefa,
ikisi de cana sefa,
nârın da hoş, nurun da hoş,
kahrın da hoş, lütfun da hoş. (erzurumlu ibrahim hakkı)

tasavvufta hakikat birdir; bu dünyada iki gibi görünen her şey aslında birdir. aslında evrende dualite yoktur. yani iyi ve kötü, acı ve tatlı, güzel ve çirkin halinde görünen şeyler aslında birdir. bunun farkına varmak bile insana büyük bir huzur ve rahatlık verir. bunun farkına varana kadar kişi, yaşadığı olaylarda ya kendini, ya etrafındakileri ya da yaradanı, kaderi vb. suçlar ama ne zaman ki hakikatin farkına varır, o zaman o kişi için cefa ve sefa bir olur, işte o zaman kalbi mutmain olur, ruhu daimi huzur ve kesin imana kavuşur. o kişiyi artık hiçbir şey üzemez, artık duyguları nötrdür. yani artık allah’ın kahrı da lutfu da hoş gelir.

en sevdigim sozlerden biri.