kalbine bütün canlıları sığdırabilmek

çocukluktan gelen bir şeydir, açıklanamaz.
böyle insanlar isteseler de kötü biri olamazlar, her canlıyı severler, kaç yaşına gelirlerse gelsinler ruhları 7 yaşındadır...

sanırım benim bu. seviyorum insanları, canlıları. bağrıma basasım geliyor çocukları. ne de olsa birgün hepimiz göçüp gideceğiz demi. insanca yaşamak olmalı gayemiz. onurlu, gururlu, sevgi, saygı dolu...

kıymeti bilinmeyengillerden bir kaç nesil kaldık sanırım. insanı ve insana ait herşeyi, insan olabilmeyi sevebilmek ayrı bir yaşam biçimi anlık bir duygu halinden daha öte

yollu olmaktir. o kalp neymis oyle. evet.

felsefi açıdan "canlı" olan her şey yaratılmışsa ve onu yaratan beni de yaratmışsa hepimiz aynı kaynaktan geliyorsak bütün canlıları sevmek için bu bir sebep olabilir.

ekolojik olarak bütün canlılar bir bütünün parçası ve bu bütün içinde bir işleve sahip.

tipini sevmediğim halde bu işlevi öğrendiğim zaman sevemesem de saygı duyuyorum mikro canlılar var.

şu an karnımıza sığdırmaya çalışıyoruz